Ignacy z Santhia (ur. 5 czerwca 1686, zm. 22 września 1770) – włoski kapucyn, święty Kościoła katolickiego.

Święty
Ignacy z Santhia
Lorenzo Maurizio Belvisotti
prezbiter
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1686
Santhia, Włochy

Data śmierci

22 września 1770

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

17 kwietnia 1966
przez Pawła VI

Kanonizacja

19 maja 2002
przez Jana Pawła II

Życiorys edytuj

Ignacy z Santhia pochodził z wielodzietnej rodziny. Studia teologiczne ukończył w Vercelli. W 1710 roku otrzymał święcenia kapłańskie anastępnie pracował w jako duszpasterz w Vercelli i w Santhià. 24 maja 1716 roku wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Chieri. 31 sierpnia 1731 r. został mistrzem nowicjatu oraz wikariuszem klasztoru w Mondově. Funkcję tę sprawował przez kolejne trzynaście lat. Z powodu nagłej choroby utracił niemal całkowicie wzrok. Pomimo to w latach 1744-1746 był kapelanem w szpitalach w Asti, Vinovie, Alessandrii, gdzie opiekował się rannymi żołnierzami. Po wyzwoleniu Piemontu powrócił do Turynu, gdzie przez ostatnie 24 lata życia był spowiednikiem i kierownikiem duchownym. Zmarł 22 września 1770 r.

Został beatyfikowany przez papieża Paweł VI 17 kwietnia 1966 roku, a kanonizowany przez papieża Jan Paweł II 19 maja 2002 roku.

Bibliografia edytuj