Ihor Biełanow
Ihor Iwanowycz Biełanow, ukr. Ігор Іванович Бєланов, ros. Игорь Иванович Беланов, Igor Iwanowicz Biełanow (ur. 25 września 1960 w Odessie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, były reprezentant Związku Radzieckiego, wybrany Europejskim Piłkarzem Roku (laureat Złotej Piłki 1986).
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Ihor Iwanowycz Biełanow | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
174 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera piłkarska edytuj
Kariera klubowa edytuj
Karierę zaczynał w młodzieżowej szkółce piłkarskiej SKA Odessa, a kontynuował w Czornomorcu, w barwach którego w sezonie 1981 zadebiutował w radzieckiej Wyższej Lidze. W 1985 został zawodnikiem Dynama Kijów, najlepszego i najbardziej utytułowanego klubu Ukrainy. Z kijowską drużyną zdobył w 1986 Puchar Zdobywców Pucharów. Pod koniec roku został przez tygodnik France Football wyróżniony Złotą Piłką dla najlepszego piłkarza Europy. Z Dynamem zdobył Mistrzostwo ZSRR oraz Puchar ZSRR. W 1989 wyjechał do Niemiec, gdzie został zawodnikiem grającej w 1. Bundeslidze Borussii Mönchengladbach. Nie wywalczył jednak miejsca w nowej drużynie i zaledwie półtora roku później przeniósł się do drugoligowego Eintrachtu Brunszwik. Następnie powrócił do rodzinnej Odessy, gdzie krótko grał dla Czornomorca, a karierę zakończył w zespole Metalurg Mariupol[1].
Kariera reprezentacyjna edytuj
W pierwszym sezonie gry w Dynamie zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego, ale na stałe trafił do niej dopiero po objęciu funkcji selekcjonera przez trenera Dynama Walerego Łobanowskiego w 1986. Został powołany na mistrzostwa świata w Meksyku, gdzie zagrał we wszystkich meczach radzieckiej drużyny, strzelając 4 bramki. W przegranym 3:4 meczu z Belgią roku zdobył hat-tricka. Był również podstawowym zawodnikiem drużyny radzieckiej podczas mistrzostw Europy w 1988, gdzie Sborna zajęła II miejsce. Ogółem w radzieckiej reprezentacji rozegrał 33 mecze i strzelił 8 bramek.
Statystyki edytuj
Stan na 31 grudnia 1997[2].
| Klub | Sezon | Mistrzostwa | Puchar | Europuchary | Razem za klub | Reprezentacja | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | ||
 ZSRR
| |||||||||||
| SKA Odessa | 1979 | 32 | 5 | ? | ? | 0 | 0 | 32+? | 5+? | 0 | 0 |
| 1980 | 36 | 11 | ? | ? | 0 | 0 | 36+? | 11+? | 0 | 0 | |
| Czornomoreć Odessa | 1981 | 27 | 6 | ? | ? | 0 | 0 | 27+? | 6+? | 0 | 0 |
| 1982 | 29 | 2 | ? | ? | 0 | 0 | 29+? | 2+? | 0 | 0 | |
| 1983 | 27 | 7 | ? | ? | 0 | 0 | 27+? | 7+? | 0 | 0 | |
| 1984 | 33 | 11 | ? | ? | 0 | 0 | 33+? | 11+? | 0 | 0 | |
| Dynamo Kijów | 1985 | 31 | 10 | 3 | 1 | 0 | 0 | 34 | 11 | 3 | 0 |
| 1986 | 22 | 10 | 1 | 1 | 9 | 5 | 32 | 16 | 8 | 6 | |
| 1987 | 23 | 8 | 3 | 0 | 8 | 1 | 34 | 9 | 7 | 2 | |
| 1988 | 27 | 9 | 4 | 3 | 1 | 0 | 32 | 12 | 13 | 0 | |
| 1989 | 18 | 3 | 6 | 1 | 0 | 0 | 24 | 4 | 1 | 0 | |
| 1989/90 | 0 | 0 | 2 | 1 | 0 | 0 | 2 | 1 | 0 | 0 | |
 Niemcy
| |||||||||||
| Borussia Mönchengladbach | 1989/90 | 14 | 4 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 |
| 1990/91 | 10 | 1 | 2 | 1 | 0 | 0 | 12 | 2 | 0 | 0 | |
| Eintracht Brunszwik | 1990/91 | 9 | 3 | 0 | 0 | 0 | 0 | 9 | 3 | 0 | 0 |
| 1991/92 | 29 | 10 | 0 | 0 | 0 | 0 | 29 | 10 | 0 | 0 | |
| 1992/93 | 18 | 7 | 0 | 0 | 0 | 0 | 18 | 7 | 0 | 0 | |
| 1993/94 | 33 | 8 | 0 | 0 | 0 | 0 | 33 | 8 | 0 | 0 | |
 Ukraina
| |||||||||||
| Czornomoreć Odessa | 1995/96 | 3 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 3 | 1 | 0 | 0 |
| Metałurh Mariupol | 1995/96 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 |
| 1996/97 | 4 | 4 | 0 | 0 | 0 | 0 | 4 | 4 | 0 | 0 | |
| SKA Odessa | 68 | 16 | ? | ? | 0 | 0 | 68+? | 16+? | |||
| Czornomoreć Odessa | 119 | 27 | ? | ? | 0 | 0 | 119+? | 27+? | |||
| Dynamo Kijów | 121 | 39 | 19 | 7 | 18 | 6 | 158 | 52 | |||
| Borussia Mönchengladbach | 24 | 5 | 2 | 1 | 0 | 0 | 26 | 6 | |||
| Eintracht Brunszwik | 89 | 28 | 0 | 0 | 0 | 0 | 89 | 28 | |||
| Metałurh Mariupol | 5 | 4 | 0 | 0 | 0 | 0 | 5 | 4 | |||
| ZSRR olimpijska
|
2 | 0 | |||||||||
| ZSRR
|
33 | 8 | |||||||||
| Łącznie | 426 | 119 | 21+? | 8+? | 18 | 6 | 465+? | 133+? | 33 | 8 | |
Po zakończeniu kariery edytuj
Przez rok (1996–1997) pracował w Metalurgu Mariupol jako kierownik drużyny. Przez następne lata zajmował się biznesem i grał w amatorskiej drużynie piłkarskiej w Odessie. W swoim rodzinnym mieście otworzył także szkołę piłkarską dla młodzieży. W latach 2003–2004 był właścicielem i prezydentem szwajcarskiego klubu FC Wil. W roli szkoleniowca zatrudnił tam dawnego kolegę z Dynama, Ołeksandra Zawarowa. Jednak po niepowodzeniach w sezonie 2003–2004 (klub spadł z I ligi) wycofał swoje udziały i wrócił na Ukrainę[1].
Sukcesy i odznaczenia edytuj
Sukcesy klubowe edytuj
- mistrz ZSRR: 1985, 1986
- wicemistrz ZSRR: 1988
- brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1989
- zdobywca Pucharu ZSRR: 1985, 1987, 1990
- zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: 1986
Sukcesy reprezentacyjne edytuj
- wicemistrz Europy: 1988
Sukcesy indywidualne edytuj
- 4-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: 1985 (nr 3), 1986 (nr 1), 1987 (nr 3), 1988 (nr 3).
- zdobywca Złotej Piłki: 1986
- król strzelców Pucharu Zdobywców Pucharów: 1986
- laureat „All time” Golden Foot według głosowania w Internecie kibiców z całego świata (World Champions Club i La Gazzetta dello Sport): 2008[3]
Odznaczenia edytuj
- tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1984
- tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1986
- tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1986
- Order „Za zasługi” III klasy: 2004[4]
- Order „Za zasługi” II klasy: 2010[5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b UA-Футбол. Игорь Беланов: „В киевском „Динамо” приживались люди с характером”.
- ↑ UkrSoccerHistory.Com – web-site about Ukrainian Football (Soccer) History.
- ↑ Golden Foot. goldenfoot.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-29)]., strona oficjalna.
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1591/2004 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]..
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 829/2010 – Офіційне представництво Президента України.
Bibliografia edytuj
- I. Belanov, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-01].
- Ihor Biełanow w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
- Ihor Biełanow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
- Ihor Biełanow w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
- Ihor Biełanow w bazie Allplayers.in.ua (ukr.)
- Ihor Biełanow w bazie Odeski Futbol (ros.)
- Ihor Biełanow w bazie RusTeam (ros.)
- Ihor Biełanow w bazie Football Facts (ros.)
- Ihor Biełanow w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
- Ihor Biełanow w bazie PlayMakerStats (ang. • fr. • hiszp. • niem. • port. • wł.)
- Ihor Biełanow w bazie WorldFootball.net (ang.)
- Ihor Biełanow w bazie National Football Teams (ang.)
- Igor Belanov, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-18].