Iloczyn Blaschkegofunkcja analityczna ograniczona na otwartym kole jednostkowym. Funkcja ta jest skonstruowana w taki sposób, by posiadać ciąg (skończony lub nieskończony) liczb zespolonych wewnątrz koła jednostkowego.

Iloczyn Blaschkego jest powiązany z przestrzenią Hardy’ego. Po raz pierwszy został zaproponowany w 1915 roku przez Wilhelma Blaschkego[1].

Definicja formalna edytuj

Ciąg punktów   wewnątrz koła jednostkowego spełnia warunki Blaschkego jeżeli

 

Wykorzystując taki ciąg, iloczyn Blaschkego jest zdefiniowany jako

 

gdzie współczynniki

 

o ile   gdzie   jest sprzężeniem zespolonym   Gdy   wtedy  

Iloczyn Blaschkego   definiuje funkcję analityczną na otwartym kole jednostkowym z zerami (pojedynczymi lub wielokrotnymi)   Również należy do przestrzeni Hardy’ego  [2].

Ciąg   spełniający powyższe warunki jest również zwany ciągiem Blaschkego.

Twierdzenie Szegő edytuj

Zgodnie z twierdzeniem Gábor Szegő, jeżeli   należy do   (przestrzeń Hardy’ego z całkowalną normą), oraz jeżeli   jest niezerowa, wtedy zera   spełniają warunki Blaschkego.

Skończony iloczyn Blaschkego edytuj

Skończony iloczyn Blaschkego może być określony (jako analityczna funkcja na kole jednostkowym) w następujący sposób: Niech   będzie funkcją analityczną na otwartym kole jednostkowym taką, że   może być uciąglona na otwartym na zamkniętym dysku

 

który mapuje jednostkowy okrąg w siebie samego. Wtedy   jest równa skończonemu iloczynowi Blaschkego

 

gdzie   leży na jednostkowym okręgu oraz   jest wielokrotnością zera   W szczególności, jeżeli   spełnia powyższe warunki oraz nie posiada zer wewnątrz jednostkowego okręgu, wtedy   jest stałą.

Przypisy edytuj

  1. W. Blaschke, Eine Erweiterung des Satzes von Vitali über Folgen analytischer Funktionen Berichte Math.-Phys. Kl., Sächs. Gesell. der Wiss. Leipzig, 67 (1915) s. 194–200.
  2. Conway (1996) 274.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj