Indra Lal Roy, beng. ইন্দ্রলাল রায় (ur. 2 grudnia 1898 w Kalkucie, zm. 22 lipca 1918 w Carvin) – hinduski as myśliwski okresu I wojny światowej, odniósł 10 zwycięstw w walkach powietrznych. Jako pierwszy Hindus w historii został odznaczony krzyżem dla wyróżniających się lotników (Distinguished Flying Cross).

Indra Lal Roy
Laddie
10 zwycięstw
Ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1898
Kalkuta

Data i miejsce śmierci

22 lipca 1918
Carvin

Przebieg służby
Lata służby

1917–1918

Siły zbrojne

RFC, RAF

Jednostki

No. 40 Squadron RAF,
No. 56 Squadron RAF

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej w 1918 (Wielka Brytania)

Urodzony w Kalkucie, Indra Lal Roy pochodził z zamożnej bengalskiej rodziny. W momencie wybuchu wojny uczęszczał do elitarnej szkoły St Paul's School w Londynie. W kwietniu 1917 roku zaciągnął się do lotnictwa brytyjskiego (Królewskiego Korpusu Lotniczego - Royal Flying Corps). Po przejściu szkolenia z pilotażu oraz strzeleckiego w Vendôme i Turnberry, 30 października 1917 roku został przydzielony do dywizjonu nr 56 RAF. Po dwóch miesiącach służby 6 grudnia został ranny w wypadku podczas lądowania.

W czerwcu 1918 roku został przeniesiony do dowodzonego przez kapitana George'a McElroya dywizjonu nr 40 RAF. Pierwsze zwycięstwo w walce w powietrzu odniósł 6 lipca 1918 roku nad niemieckim samolotem Hannover C w okolicach Drocourt. 8 lipca w ciągu czterech godzin zestrzelił trzy samoloty niemieckie. Ostatnie, dziesiąte, zwycięstwo odniósł 19 lipca.

Trzy dni później 22 lipca samolot Indra Lal Roya został kilkakrotnie trafiony w czasie walki z samolotami Fokker D.VII, pilotowanymi przez lotników z jednostki Jasta 29. Indra Lal Roy zginął w płomieniach, gdy jego samolot rozbił się w okolicach Carvin.

Pośmiertnie został odznaczony najwyższym brytyjskim lotniczym odznaczeniem wojennym Distinguished Flying Cross. Był pierwszym Hindusem uhonorowanym tym odznaczeniem.

Bibliografia edytuj