Wikipedia

Ingeborg Hunzinger

Niemiecka rzeźbiarka

Ingeborg Hunzinger, (ur. 3 lutego 1915 w Berlinie, zm. 19 lipca 2009 tamże)[1] − niemiecka rzeźbiarka.

Ingeborg Hunzinger
Ilustracja
Fotografia z 2008
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1915
Berlin

Data i miejsce śmierci

19 lipca 2009
Berlin

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo

Multimedia w Wikimedia Commons
Miejsce spoczynku Ingeborg Hunzinger w grobie rodziny Franck, na cmentarzu Alter Friedhof Wannsee w Berlinie
Die Erde (Ziemia), 1974 r., rzeźba w berlińskim parku Monbijou.
Letnie studio rzeźbiarki w dzielnicy Berlin-Rahnsdorf

Życiorys edytuj

Hunzinger urodziła się jako Ingeborg Franck z żydowskiej matki. W 1932 r., mając 17 lat dołączyła do partii komunistycznej. Rozpoczęła studia w dziedzinie sztuki w 1935 roku. W 1938/39 roku była wiodącą uczennicą Ludwiga Kaspera. W 1939 r. Naziści uniemożliwili jej dalsze studiowanie, więc wyemigrowała do Włoch. Tam poznała niemieckiego malarza Helmuta Ruhmera. W 1942 r. musieli wrócić do Niemiec. Mieli dwoje dzieci. Jednak ze względu na żydowskie pochodzenie Ingeborg nie wolno im było wziąć ślubu. Ruhmer zginął w ostatnim roku II wojny światowej. W połowie lat pięćdziesiątych Ingeborg poślubiła Adolfa Hunzingera, z którym miała trzecie dziecko. Po rozwodzie z Hunzingerem wyszła za mąż za rzeźbiarza Roberta Riehla w połowie lat sześćdziesiątych. Hunzinger wznowiła studia artystyczne we Wschodnim Berlinie we wczesnych latach pięćdziesiątych; była wiodącą uczennicą Fritza Cremera i Gustava Seitza. Uczyła w szkole artystycznej w Berlinie-Weißensee i pracowała od 1953 roku jako wolna artystka. Dołączyła później do Partii Demokratycznego Socjalizmu (PDS) następczyni reżimowej Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec (SED). Wzbudziła w partii w 1995 r. kontrowersje poprzez promowanie postaci Róży Luksemburg (zm. 1919), jako antystalinistki i osoby walczącej z partyjnym establishmentem. Postawiła jej rzeźbę przed siedzibą partii, bez wiedzy kierownictwa[2]. Hunzinger była babcią pisarki Julii Franck.

Wykonała grupę rzeźb „Block der Frauen”, upamiętniających protest żon uwięzionych Żydów na Rosenstraße, który miał miejsce na przełomie lutego i marca 1943 r.

Wybrane prace edytuj

  • 1958: Vater und Kind, rzeźba w Müggelpark, Berlin-Friedrichshagen, Josef-Nawrocki Straße
  • 1959: Mutter mit Kindern, rzeźba z piaskowca w Auerdreieck, Berlin-Friedrichshain
  • 1955–1965: prace plastyczne dla Leuna-Werke[3]
  • 1964: Künstlerischer Tanz, rzeźba, Lipsk, Bayrischer Platz
  • 1966: Tugenden und Laster des Sozialismus (Cnoty i przywary socjalizmu), płaskorzeźba z terakoty w Funkwerk Köpenick, Berlin-Köpenick, Wendenschloßstraße 142
  • 1970: Stürzende (Zbieżność) rzeźba z piaskowca w mieście Parchim (w parku między szkołą Goethego a szpitalem) dla uczczenia ofiar marszu śmierci z obozu koncentracyjnego Sachsenhausen w kwietniu 1945 r.
  • 1974: Die Erde (Ziemia), rzeźba w parku Monbijou w berlińskiej dzielnicy Mitte oraz w Ostseebad Wustrow, Strandstraße.
  • 1979: Frauen, rzeźba z piaskowca (Gesamthöhe mit Sockel 1,90 m), Berlin-Marzahn, Quartier Südspitze, Märkische Allee 68[4]
  • 1979: Mutter und Kind, rzeźba z piaskowca, Museum der Stadt Parchim (pierwotnie: Mönchhof Parchim)
  • 1980: Die Sinnende, rzeźba w Schlosspark Alt-Biesdorf, Berlin-Biesdorf
  • 1982: Jugend oder Der Jüngling, rzeźba z piaskowca przedstawiająca sylwetkę młodego mężczyzny (Gesamthöhe mit Sockel 3,50 m), Berlin-Marzahn, Quartier Erholungspark, Schragenfeldstraße
    Poprzez rzeźbę Der Jüngling umieszczoną w zielonym obszarze Bäckerpfuhl został przedstawiony temat wieku człowieka[5]
  • 1985: Die Geschlagene, rzeźba, Berlin-Marzahn, Marzahner Promenade[6].
  • 1985: Sich Aufrichtende, rzeźba, Berlin-Marzahn, Marzahner Promenade[6]
  • 1985: Älteres Paar, rzeźba z piaskowca (Gesamthöhe mit Sockel 2,50 m), Berlin-Marzahn, Quartier Erholungspark,
  • 1987: Die sich Erhebende, dla ratusza dzielnicy Köpenick, Berlin-Köpenick
    W 2015 r. rzeźbę usunięto z urzędu dzielnicy i pierwotnie planowano umieścić ją w mniej uczęszczanej lokalizacji – "Bellevue Park". Ale w sierpniu tego roku postanowiono postawić ją z powrotem w pierwotnej lokalizacji, "Luisenhain"[7].
  • 1988–1995: Paar, im Jahr 2003 aufgestellt, Berlin-Marzahn, Gärten der Welt.
    Grupa z piaskowca. Przedstawia mężczyznę siedzącego na podłodze, z którego objęć uwalnia się kobieta, zostawiając go – była darem od artystki dla dzielnicy[8]
  • 1991: Die Sphinx, rzeźba w Mutter Fourage, Berlin-Wannsee, Chausseestraße 15a
  • 1991: Sich Befreiender, rzeźba, Berlin-Marzahn, Marzahner Promenade
    Trzy figury Die Geschlagene, Die sich Aufrichtende oraz Der sich Befreiende tworzą razem Pomnik komunistów i antyfaszystowskich bojowników ruchu oporu, który winien być widziany ponad schodami[6].
  • 1993: Umschlungenes Paar (Obejmująca się para), rzeźba na dziedzińcu upamiętniająca krwawy tydzień Köpenick w czerwcu 1933, Berlin-Köpenick, Puchanstraße 12
  • 1995: Block der Frauen, rzeźba na berlińskiej ulicy Rosenstraße upamiętniająca protest kobiet żądających zwolnienia swych mężów-Żydów na Rosenstraße (1943 r.).
  • 1996: Keramikreliefs, Karl Liebknecht i Mathilde Jacob przy wejściu do wydawnictwa Neues Deutschland, Franz-Mehring-Platz 1, Berlin
  • 1996: Älteres Paar, w parku Püttbergeweg, Berlin-Rahnsdorf
  • 1997: Pegasus, postawiony za Strandhalle Ahrenshoop
  • 1998: Der Sizilianische Traum, w hotelu „Alexander Plaza“, Berlin-Mitte
  • 1998: Der Klang, w teatrze Gendarmenmarkt, Berlin-Mitte
  • 1999: Die böse Wolke, rzeźba za kościołem Dorfkirche, Berlin-Rahnsdorf, Dorfstraße

Bibliografia edytuj

  • Rengha Rodewill: Einblicke – Künstlerische – Literarische – Politische. Die Bildhauerin Ingeborg Hunzinger. Mit Briefen von Rosa Luxemburg. Karin Kramer Verlag, Berlin 2012, ISBN 978-3-87956-368-5.
  • Christel Wollmann-Fiedler: Ingeborg Hunzinger. Die Bildhauerin. HP Nacke Verlag, Wuppertal 2005, ISBN 3-9808059-6-4.
  • Bernd Ehrhardt: Die Bildhauerin Ingeborg Hunzinger in Spreenhagen. Kreiskalender Oder-Spree, Beeskow 2009.
  • Bezirksamt Marzahn-Hellersdorf (Hrsg.): Kunst in der Großsiedlung. Kunstwerke im öffentlichen Raum in Marzahn und Hellersdorf. 2008, ISBN 978-3-00-026730-7, S. 72, 119, 124, 136.

Galeria edytuj

  •  
    Die-sich-Erhebene (Samo-podnosząca-się), 1987, Luisenhain
    Berlin-Köpenick
  •  
    Umschlungenes Paar (Obejmująca się para), 1993, Puchanstraße 12
    Berlin-Köpenick
  •  
    Block der Frauen, 1995
  •  
    Block der Frauen, 1995, Teilansicht
  •  
    Kleinen Spreewaldpark
    Schöneiche bei Berlin
  •  
    Karl Liebknecht,
    Franz-Mehring-Platz
    Berlin-Friedrichshain
  •  
    Trauernde Frau (Kobieta opłakująca zmarłego), rzeźba na grobie Herberta Sandberga.
  •  
    Vater und Kind, 1958, Müggelpark
    Berlin-Friedrichshagen
  •  
    Die Sinnende (Znaczące [istnienie]), 1980, Schlosspark Biesdorf
    Berlin-Marzahn
  •  
    Tugenden und Laster des Sozialismus Cnoty i przywary socjalizmu), 1966, Funkwerk
    Berlin-Köpenick
  •  
    Tugenden und Laster des Sozialismus, detal, 1966, Funkwerk
    Berlin-Köpenick
  •  
    Tugenden und Laster des Sozialismus, detal, 1966, Funkwerk
    Berlin-Köpenick
  •  
    Sich Befreiender (Wyzwalający się), 1991, Marzahner Promenade
    Berlin-Marzahn
  •  
    Sich Aufrichtende (Budująca siebie), 1987, Marzahner Promenade
    Berlin-Marzahn
  •  
    Die Geschlagene (Pobity), 1985, Marzahner Promenade
    Berlin-Marzahn
  •  
    Paar-Alter (Para-Wiek)Detal, 1987, Schragenfeldstraße
    Berlin-Marzahn
  •  
    Der Jüngling, 1987, Schragenfeldstraße
    Berlin-Marzahn
  •  
    Der Knabe (Chłopiec), 1986, Gartencenter Fürstenwalder Allee
    Berlin-Rahnsdorf
  •  
    Werden (Wola), 1987, Garten der Künstlerin
    Berlin-Rahnsdorf
  •  
    Gedenken an Mathilde Jacob, 1998, Franz-Mehring-Platz
    Berlin-Friedrichshain

Przypisy edytuj

  1. ↑ Nachruf auf Ingeborg Hunzinger bei berlin.de, 22. Juli 2009.
  2. ↑ Stefan Steinberg: "Made to look silly and laughable"--the PDS in Germany reacts to the erection of a statue of Rosa Luxemburg. [w:] World Socialist Web Site [on-line]. 27 stycznia 1999. [dostęp 2018-12-04].
  3. ↑ Auf den Lebensspuren der Bildhauerin Ingeborg Hunzinger, auf www.wollmann-fiedler.de
  4. ↑ Kunst in der Großsiedlung... S. 72.
  5. ↑ Kunst in der Großsiedlung... S. 119.
  6. ↑ a b c Kunst in der Großsiedlung... S. 136.
  7. ↑ Hunzinger-Skulptur ist bald zurück. In: Berliner Morgenpost, Wochenenden-Extra, S. 1
  8. ↑ Kunst in der Großsiedlung... S. 124.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ingeborg_Hunzinger&oldid=70519910”