Insolacja

energia promieniowania słonecznego padająca na jednostkę powierzchni w jednostce czasu

Insolacja, nasłonecznieniewielkość fizyczna określająca średnią moc promieniowania słonecznego przypadającą na jednostkę powierzchni poziomej.

Mapa nasłonecznienia poziomej powierzchni Europy
Mapa nasłonecznienia poziomej powierzchni Polski
Teoretyczne średnie dzienne napromieniowanie, pominięty wpływ atmosfery. Gdzie: θ – kąt biegunowy orbity Ziemi, (θ = 0 w równonocy wiosennej); φ – szerokość geograficzna. W obliczeniach przyjęto: stała słoneczna = 1367 Wm-2, nachylenie osi ε = 23,4398°, długość geograficzna peryhelium π = 282,895°, mimośrodowość e = 0,016704. Podane liczby to średnia dobowa moc promieniowania Wm-2.

Jest ona równa stosunkowi energii promieniowania słonecznego, padającego w określonym czasie na daną powierzchnię do pola tej powierzchni i czasu[1]. Jednostką w układzie SI jest W/m²[2], w technice stosuje się też jednostkę kWh/rok/m²[3].

W klimatologii przez insolację częściej rozumie się ilość dopływającego promieniowania, która pada na dowolnie nachyloną powierzchnię, a nie powierzchnię poziomą. W niektórych pracach wielkość ta bywa także mylona z inną wielkością, usłonecznieniem[4].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. nasłonecznienie, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-12-22].
  2. Dorota Matuszko. „Prace geograficzne”. 122, s. 56–58, 2009. Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ. (pol.). 
  3. Zasoby energii słonecznej w Polsce. Serwis Instytutu OZE (odnawialnych źródeł energii). [dostęp 2017-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-22)]. (pol.).
  4. Dorota Matuszko. O terminologii dotyczącej promieniowania słonecznego. „Polska energetyka słoneczna”. 2–4/2010; 1/2011. (pol.). 

Linki zewnętrzne edytuj