Instytut Badawczy Patologii Molekularnej
Instytut Badawczy Patologii Molekularnej (niem. Forschungsinstitut für Molekulare Pathologie, ang. Research Institute of Molecular Pathology, IMP) – biomedyczne centrum naukowe w Wiedniu, prowadzące badania podstawowe w obszarze molekularnych nauk przyrodniczych.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data założenia |
1985 |
| Dziedzina |
Instytut naukowy |
| Prezes |
Jan-Michael Peters (naukowy) |
| Adres |
Campus-Vienna-Biocenter 1, Wiedeń |
| Strona internetowa | |
Instytut IMP ma swoją siedzibę na terenie kampusu Vienna BioCenter w Wiedniu. Instytut zatrudnia ok. 270 osób pochodzących z 40 krajów. 200 z tych osób stanowi personel naukowy[1]. Językiem roboczym jest angielski. Instytut IMP został powołany do życia w roku 1985 i jest finansowany przez firmę farmaceutyczną Boehringer Ingelheim oraz za pomocą grantów badawczych[2].
Badania edytuj
Instytut IMP obejmuje 15 niezależnych grup badawczych, prowadzących biologiczne badania podstawowe w następujących dziedzinach[3]:
- biologia molekularna i komórkowa,
- biologia strukturalna i biochemia,
- ekspresja genowa i biologia chromosomów,
- biologia komórek macierzystych i rozwój,
- immunologia i badania nad rakiem,
- neuronauka.
Publikacje, nagrody i wyróżnienia edytuj
Naukowcy IMP publikują rocznie od 60 do 90 artykułów w recenzowanych czasopismach naukowych. W latach 1985–2017 autorzy z tego zespołu opublikowali ponad 2000 artykułów badawczych. Od roku 1985, w oparciu o odkrycia dokonane w instytucie, zgłoszono 93 wnioski patentowe. Od czasu ustalenia tego schematu przyznawania grantów w roku 2007, wydziały IMP zdobyły 17 grantów ERC; do 2018 beneficjentami grantów ERC było ok. dwóch trzecich wydziałów IMP[4].
Od 1996 pięcioro członków wydziałów IMP uhonorowano Nagrodą Wittgensteina. Około jedna trzecia wydziałów IMP została wybrana na członków EMBO (Europejskiej Organizacji Naukowców Przyrodniczych)[5]. W 2017 Kim Nasmyth zdobył nagrodę za przełom w nauce (Breakthrough Prize) w dziedzinie nauk przyrodniczych za swoje badania nad kohezyną, które przeprowadził w IMP[6]. Rok później jego była studentka studiów doktoranckich w instytucie IMP – Angelika Amon, również zdobyła tę samą nagrodę[7].
Zespoły usług wspólnych edytuj
Instytut IMP, wraz z IMBA prowadzi szereg wewnętrznych zespołów usług wspólnych, zapewniających wsparcie oraz usługi naukowe dla badaczy instytutu[8]. Ponadto cztery instytuty badawcze kampusu Vienna Biocenter prowadzą szereg zespołów usług wspólnych zwanych „Vienna BioCenter Core Facilities” (VBCF). Usługi te są dostępne dla wszystkich naukowców pracujących na terenie Vienna BioCenter włącznie z personelem IMP[9].
Historia edytuj
Instytut IMP został założony jako wspólny projekt firm Boehringer Ingelheim oraz Genentech. Proces ten został zainicjowany w roku 1985. W roku 1988 instytut podjął działalność pod kierownictwem naukowym Maxa Birnstiela. W roku 1992 trzy instytuty Wydziału Nauk Przyrodniczych i Medycyny Uniwersytetu Wiedeńskiego przeniosło się do sąsiedniego budynku – obecnego centrum ds. badań medycznych – Max F. Perutz Laboratories (MFPL). Stworzyło to podwaliny pod obszar kampusu, który nosi nazwę „Vienna Biocenter” (VBC).
W roku 1993 firma Boehringer Ingelheim przejęła od Genentech wszystkie udziały w IMP. W roku 1997, po przejściu Maxa Birnstiela na emeryturę, kierownictwo naukowe w IMP objął Kim Nasmyth.
W roku 2006 w sąsiedztwie instytutu IMP swoją działalność podjęły dwa instytuty Austriackiej Akademii Nauk: Instytut Biotechnologii Molekularnej (Institute of Molecular Biotechnology, IMBA) oraz Instytut Biologii Molekularnej im. Gregora Mendla (Gregor Mendel Institute, GMI). Wszystkie te instytucje badawcze nawiązały ścisłą współpracę, prowadząc zespoły usług wspólnych. W tym samym roku Dyrektorem ds. Naukowych IMP został Barry Dickson.
Od 2013 Dyrektorem ds. Naukowych IMP jest Jan-Michael Peters. Pod koniec roku 2016 instytut IMP przeniósł się do nowego budynku, który oficjalnie został otwarty w dniu 1 marca 2017[5].
Program studiów doktoranckich edytuj
„VBC PhD Programme” jest międzynarodowym programem studiów doktoranckich, prowadzonym przez cztery instytuty badawcze należące do kampusu Vienna Biocenter (IMP, IMBA, GMI oraz MFPL). Nabór do programu odbywa się w drodze konkursu i podlega formalnej procedurze selekcji. Co roku przeprowadzane są dwie selekcje. Terminy zgłaszania przypadają w dniach 30 kwietnia i 15 listopada. Warunkiem odbywania studiów doktoranckich w IMP jest udział w programie[10].
Budynek edytuj
.png)
Obecny budynek instytutu IMP w kampusie Vienna-Biocenter 1 został otwarty w roku 2017. Zajmuje on 15 000 m kw. powierzchni całkowitej (w świetle ścian otaczających) i 8000 m kw. powierzchni netto (z odliczeniem ścian działowych, klatek schodowych itp.), podzielonych na osiem kondygnacji.
3000 m kw. w budynku zajmują laboratoria, a 2000 m kw. biura. W auli wykładowej przewidziane są miejsca dla 280 słuchaczy. Budynek dysponuje pomieszczeniami technicznymi oraz sześcioma salami seminaryjnymi. Niektóre pomieszczenia, takie jak kawiarnia, a także zespoły usług naukowych są dostępne również dla personelu innych jednostek należących do kampusu Vienna Biocenter. Budynek IMP jest połączony z sąsiednim Instytutem Biotechnologii Molekularnej za pomocą pomostu.
Niektóre cechy budynku nawiązują do badań biologicznych: pasy elewacji przypominają pasma DNA widziane podczas elektroforezy żelowej; szklana obudowa windy centralnej jest pokryta folią dichroiczną, wykorzystywaną również w filtrach w mikroskopii świetlnej. Koszty projektu, które wynisosły 52 mln EUR, zostały poniesione przez głównego sponsora instytutu IMP, firmę Boehringer Ingelheim[11].
Naukowa Rada Konsultacyjna edytuj
W celu dotrzymywania wysokich standardów w badaniach, instytut IMP stosuje proces stałego sprawdzania i opiniowania. Złożona z wybitnych naukowców, Naukowa Rada Konsultacyjna (SAB), spotyka się raz w roku i omawia jakość, istotność i główny przedmiot zainteresowania badań prowadzonych w IMP. Radzie SAB przewodniczy Leslie Vosshall z Uniwersytetu Rockefellera. Do grona pozostałych członków Rady należą Angelika Amon (Massachusetts Institute of Technology); Hans Clevers (Hubrecht Institute); Michael Hausser (University College London); Norbert Kraut (Boehringer Ingelheim); Dan Littman (Langone Medical Center Uniwersytetu Nowojorskiego); Ruslan Medzhitov (Yale School of Medicine/HHMI); Tom Rapoport (Harvard Medical School); Dirk Schübeler (Friedrich Miescher Institute).
Finansowanie edytuj
Fundusz podstawowy na finansowanie działalności IMP w dużym stopniu zapewnia firma Boehringer Ingelheim. Fundusze wspomagające pochodzą z grantów fundowanych na rzecz poszczególnych naukowców i projekty przez fundacje krajowe i międzynarodowe, takie jak Austrian Science Fund (Austriacka Fundacja Nauki, FWF), Austrian Industrial Research Promotion Fund (Austriacki Fundusz Promocji Badań Naukowych, FFG), Vienna Science and Technology Fund (Wiedeński Fundusz Badań, Nauki i Technologii, WWTF), Zentrum für Innovation und Technologie (Centrum Innowacji i Technologii, ZIT), Miasto Wiedeń, austriacki rząd federalny, Human Frontier Science Program (Program Nauki o Granicach Ludzkich Możliwości, HFSP) oraz Unia Europejska.
Osoby związane z IMP edytuj
Liderzy grup edytuj
- Meinrad Busslinger: zaangażowanie komórek macierzystych w hemopoezie
- Tim Clausen: molekularne mechanizmy kontroli jakości białek
- Jan-Michael Peters: mitoza i biologia chromosomów
- Alexander Stark: biologia systemów motywów i sieci regulacyjnych – w kierunku zrozumienia ekspresji genów z sekwencji DNA
- Elly Tanaka: molekularne mechanizmy regeneracji u kręgowców
Absolwenci edytuj
- Angelika Amon, studentka studiów magisterskich/ doktoranckich, 1989-1993
- Denise Barlow, liderka grupy, 1988-1996
- Hartmut Beug, starszy naukowiec, 1988-2010
- Adrian Bird, starszy naukowiec, 1987-1990
- Max Birnstiel, Dyrektor Generalny, 1989-1996
- Barry Dickson, lider grupy, 1998-2002; Dyrektor Generalny, 2006-2012
- Thomas Jenuwein, group leader/ starszy naukowiec, 1993-2008
- Kim Nasmyth, starszy naukowiec/Dyrektor Generalny, 1989-2003
- Giulio Superti-Furga, student studiów doktoranckich, 1988-1990
- Frank Uhlmann, absolwent studiów doktoranckich, 1997-2000
- Erwin Wagner, starszy naukowiec/zastępca dyrektora, 1988-2008
- Martin Zenke, lider grupy, 1988-1995
Przypisy edytuj
- ↑ Wyszukano w dniu 25 stycznia 2019.. The Research Institute of Molecular Pathology, Wyszukano w dniu 25 stycznia 2019. (ang.).
- ↑ boehringer-ingelheim.com: The Research Institute of Molecular Pathology. Wyszukano w dniu 2018-02-18..
- ↑ The Research Institute of Molecular Pathology: Main Research Areas. Wyszukano w dniu 2018-02-18. (ang.).
- ↑ ERC Funded Projects. 2017-02-22. (ang.).
- ↑ a b The Research Institute of Molecular Pathology: Jump up to: a b „History”. Wyszukano w dniu 2018-02-18. (ang.).
- ↑ Research Institute of Molecular Pathology: Breakthrough Prize awarded to Kim Nasmyth. The Research Institute of Molecular Pathology. [dostęp 2019-03-12]. (ang.).
- ↑ Angelika Amon wins 2019 Breakthrough Prize in Life Sciences. MIT News. [dostęp 2019-03-12].
- ↑ IMP: Welcome to Core Facilities. Wyszukano w dniu 2018-02-18..
- ↑ VBCF: VBCF. Vienna BioCenter, Wyszukano w dniu 2018-02-18. (ang.).
- ↑ Vienna Biocenter PhD Programme: Home. www.training.vbc.ac.at, Wyszukano w dniu 2018-02-18.
- ↑ LISAvienna: IMP: New IMP Building: International Research Center Opens in Vienna. Wyszukano w dniu 2018-02-18. (ang.).