Instytut Chemii Przemysłowej
Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Chemii Przemysłowej im. Prof. I. Mościckiego w Warszawie – polski instytut badawczy prowadzący badania procesów chemicznych w skali przemysłowej. Wchodzi w skład Sieci Badawczej Łukasiewicz. Ulokowany jest na warszawskim Żoliborzu.
 Szyld IChP na budynku przy ul. Starościńskiej 5, dawnej siedzibie Instytutu Biotechnologii i Antybiotyków | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Rydygiera 8 |
| Forma prawna | |
| Dyrektor |
dr inż. Paweł Bielski |
| Nr KRS | |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Instytut Chemii Przemysłowej im. prof. Ignacego Mościckiego kontynuuje działalność spółki Metan utworzonej w 1916 r. we Lwowie z inicjatywy Ignacego Mościckiego i przekształconej w roku 1922 w Chemiczny Instytut Badawczy. W 1926 roku siedzibę Instytutu przeniesiono do Warszawy na ulicę Rydygiera 8. W tym miejscu Instytut znajduje się do dnia dzisiejszego[1]. 14 stycznia 1928 Ignacy Mościcki dokonał otwarcia instytutu.
Zadaniem Chemicznego Instytutu Badawczego była działalność naukowa, mająca na celu budowę i rozwój polskiego przemysłu chemicznego. Szczególną uwagę zwracano na wykorzystanie surowców krajowych, takich jak węgiel, glina oraz sól kamienna. Najważniejszym osiągnięciem Instytutu w tamtych czasach było opracowanie technologii otrzymywania kauczuku syntetycznego, uruchomienie w kraju instalacji do jego produkcji (jako trzeciej na świecie po Niemczech i Związku Radzieckim), a także sprzedaż licencji, na podstawie których wybudowano szereg instalacji zagranicą. Na licencji ChIB wybudowano we Włoszech fabrykę o zdolności produkcyjnej 10 000 ton rocznie, zaś w Stanach Zjednoczonych w latach 1942–1943 wytwórnie butadienu, co miało bardzo duże znaczenie strategiczne dla aliantów.
W okresie okupacji praca ChIB była całkowicie sparaliżowana. Działalność naukowo-badawczą ChIB reaktywowano w 1945 roku w ramach Instytutu Przemysłu Chemicznego, z którego w 1948 roku został utworzony Główny Instytut Chemii Przemysłowej. Ten natomiast przekształcono następnie w 1951 roku w Instytut Chemii Ogólnej – instytut podległy Ministerstwu Przemysłu Chemicznego. W 1971 roku, z połączenia Instytutu Chemii Ogólnej oraz Instytutu Tworzyw Sztucznych, powstał Instytut Chemii Przemysłowej. W 1990 roku nadano mu imię profesora Ignacego Mościckiego.
W dorobku lat powojennych znajduje się ponad 1800 patentów krajowych i 380 zagranicznych, setki oryginalnych opracowań technologicznych i aparaturowych zastosowanych na skalę przemysłową w kraju i zagranicą, dziesiątki instalacji pracujących w oparciu o licencje IChP.
1 kwietnia 2019 roku IChP wszedł w skład Sieci Badawczej Łukasiewicz[2].
1 czerwca 2020 r. należące do Sieci Badawczej Łukasiewicz: Instytut Farmaceutyczny (Łukasiewicz – IF) oraz Instytut Biotechnologii i Antybiotyków (Łukasiewicz – IBA) zostały włączone do Instytutu Chemii Przemysłowej imienia Profesora Ignacego Mościckiego (Łukasiewicz – ICHP).
Dyrektorzy i kadra edytuj
W okresie międzywojennym dyrektorami Chemicznego Instytutu Badawczego byli prof. dr Ignacy Mościcki (1922–1926), dr Zenon Martynowicz (1926–1935) i prof. dr Kazimierz Kling (1935–1939). Pierwszą stworzoną jednostką był Dział I Przemysłu Nieorganicznego, powstały w 1926, którym kierował dr Ludwik Wasilewski, a następnie inż. Jakub Zaleski. Ponadto w instytucie pracował m.in. Tadeusz Zieliński. Po wojnie pracownikami byli: Stanisław Pasynkiewicz, Józef Obłój, Józef Szarawara, Jan Jagielski, Cyprian Kosiński. Dyrektorami byli Edward Grzywa, od 2002 do 2007 Jacek Kijeński, w latach 2007–2012 Józef Menes, 2012–2016 Regina Jeziórska. Od 2016 roku dyrektorem Instytutu jest Paweł Bielski.
Zakres działalności:
- Badania naukowe, przemysłowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk chemicznych i technicznych, farmacji i biotechnologii
- Opracowywanie technologii wytwarzania generycznych produktów leczniczych
- Produkcja substancji aktywnych, w tym biofarmaceutyków i szczepionek nowej generacji
- Wytwarzanie leku cytostatycznego Biodribin® stosowanego przeciw białaczce włochatokomórkowej
- Komercjalizacja i wdrażanie wyników prac badawczo-rozwojowych do praktyki przemysłowej
- Opracowywanie analiz i ekspertyz oraz świadczenie usług doradztwa w zakresie chemii i technologii chemicznej
- Współpraca naukowo-badawcza z podmiotami krajowymi i zagranicznymi.
Strategiczne obszary działania:
- Nowoczesne materiały i kompozyty polimerowe
- Recykling i technologie zeroemisyjne
- Elektromobilność – wodorowe ogniwa paliwowe i elektrochemiczne źródła energii
- Technologie biomedyczne, chemia gospodarcza
- Farmacja, Chemia Kosmetyczna i Biotechnologia.
Dodatkowe obszary badawcze:
- Elektrochemia stosowana
- Badania właściwości tworzyw sztucznych’
- Produkcja pilotowa i niskotonażowa
- Modelowanie procesów technologicznych
- Ekspertyzy i analizy chemiczne
- Analityka farmaceutyczna
- Strategie rozwojowe dla branż, surowców i produktów chemicznych.
Ponadto Instytut prowadzi działalność w zakresie informacji naukowo-technicznej i ekonomicznej, wynalazczości, racjonalizacji oraz ochrony własności przemysłowej i intelektualnej. Ważne miejsce w działalności Instytutu zajmuje opracowywanie analiz i ocen stanu oraz rozwoju chemii i technologii chemicznej, koordynacja i prowadzenie działalności normalizacyjnej, działalność wydawnicza (Instytut jest wydawcą czasopisma naukowo-technicznego „Polimery”), współpraca z instytucjami krajowymi i zagranicznymi, promowanie rozwoju kadry naukowej i badawczo-technicznej.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Historia. Instytut Chemii Przemysłowej. [dostęp 2017-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-04)].
- ↑ Instytut w Sieci Badawczej Łukasiewicz. Instytut Chemii Przemysłowej. [dostęp 2019-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-01)].
Bibliografia edytuj
- Stefan Zamecki. Chemiczny Instytut Badawczy w Warszawie w okresie międzywojennym (1922-1939). „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, s. 329–342, nr 24/2 (1979).
Linki zewnętrzne edytuj
- Instytut Chemii Przemysłowej w bazie instytucji naukowych portalu Nauka Polska (OPI).
- Strona instytutu