Wikipedia

Interfejs skoncentrowany na zadaniu

Interfejs skoncentrowany na zadaniu jest rodzajem interfejsu użytkownika, który rozszerza metaforę graficznego interfejsu użytkownika, aby uczynić zadania, a nie pliki i foldery, podstawową jednostką interakcji. Zamiast pokazywać całe hierarchie informacji, takie jak drzewo dokumentów, interfejs skoncentrowany na zadaniu pokazuje podzbiór, który jest istotny dla danego zadania. Rozwiązuje to problem przeciążenia informacyjnego, gdy mamy do czynienia z dużymi hierarchiami, takimi jak te w systemach oprogramowania lub dużych zbiorach dokumentów.

Składa się on z mechanizmu, który pozwala użytkownikowi określić zadanie, nad którym pracuje i przełączać się pomiędzy aktywnymi zadaniami, modelu kontekstu zadania, takiego jak ranking stopnia zainteresowania (DOI), mechanizmu skupiającego, który filtruje lub pokazuje istotne dokumenty. Interfejs skoncentrowany na zadaniu został potwierdzony statystycznie istotnym wzrostem produktywności pracowników umysłowych. Został on szeroko przyjęty przez programistów i jest kluczową częścią zintegrowanego środowiska programistycznego Eclipse. Technologia ta jest również określana jako model „kontekstu zadania” i paradygmat „programowania skoncentrowanego na zadaniu”.

Historia edytuj

Interfejs skoncentrowany na zadaniu został wymyślony przez Mika Kerstena[1] podczas jego doktoratu na University of British Columbia w 2004 r. Kersten wcześniej pracował w zespole programowania aspektowego w Xerox PARC i połączył ideę aspektów przekrojowych i zarządzania zadaniami[2].

Do wczesnych prekursorów interfejsu skoncentrowanego na zadaniu należą metafora interfejsu attention-reactive oraz narzędzie do edycji dokumentów „Edit & Read Wear[3]”.

Pierwszy opis koncepcji interfejsu skoncentrowanego na zadaniu pojawił się w publikacji z konferencji AOSD w 2005 roku. Pierwsza implementacja interfejsu skoncentrowanego na zadaniu rozpoczęła się jako projekt open source o nazwie Eclipse Mylyn[4], stworzony w marcu 2005 roku.

W 2006 roku grupa badawcza i Uniwersytet Wiktorii zademonstrowały użyteczność interfejsu skoncentrowanego na zadaniu i modelu stopnia zainteresowania do wizualizacji ontologii[5].

W 2007 roku implementacja Mylyn została dołączona do większości dystrybucji Eclipse IDE.

W 2008 roku pojawiły się alternatywne implementacje interfejsu skoncentrowanego na zadaniach, w tym NetBeans Cubeon[6] oraz narzędzie Tasktop Pro[7] dla kierowników projektów.

Do 2009 roku większość narzędzi do zwinnego tworzenia oprogramowania i zarządzania cyklem życia aplikacji zapewniała integrację z Mylyn.

W 2011 roku pojawił się NBTaskFocus[8], który zapewniał podobne do Mylyn funkcje skupiania się na zadaniach w NetBeans IDE.

Technologia edytuj

Podstawowym celem interfejsu skoncentrowanego na zadaniu jest ograniczenie informacji wyświetlanych w aplikacji do tych, które są istotne dla bieżącego zadania użytkownika. W oparciu o interakcje użytkownika, każdemu jednoznacznie identyfikowalnemu elementowi informacji dostępnej dla użytkownika przypisywany jest ranking stopnia zainteresowania (DOI).

Im częściej i ostatnio użytkownik wchodził w interakcje z danym elementem informacji, tym wyższy jest DOI dla tego elementu dla danego zadania.

Rankingi DOI dla elementów informacji mogą być wykorzystane w interfejsie skoncentrowanym na zadaniu na cztery sposoby.

Elementy poniżej pewnego progu DOI mogą być filtrowane w celu zmniejszenia liczby prezentowanych elementów. Elementy mogą być uszeregowane według ich DOI; na przykład, elementy o największym zainteresowaniu mogą być wyświetlane na początku listy. Elementy mogą być ozdobione kolorami, aby wskazać zakresy DOI.

Wreszcie, wyświetlanie elementów informacji strukturalnych może być automatycznie zarządzane w oparciu o DOI; na przykład tekst odpowiadający elementom o niskim DOI może być automatycznie pomijany.

Wartość DOI dla każdego elementu informacji, z którym użytkownik wchodzi w interakcję w ramach zadania, może być wyprowadzana z przechowywanej historii zdarzeń interakcji zarejestrowanych podczas pracy użytkownika z aplikacją. Podejście to wymaga, aby użytkownik wskazał początek zadania. Zbiór wszystkich zdarzeń interakcji, które mają miejsce podczas pojedynczego zadania nazywany jest „kontekstem zadania”.

Wykazano, że interfejsy skoncentrowane na zadaniach skutecznie redukują przeciążenie informacyjne i poprawiają produktywność[9].

Projekt Eclipse Mylyn i NBTaskFocus dla NetBeans IDE jest implementacją interfejsu skoncentrowanego na zadaniach. Mylyn[10] filtruje, sortuje, podświetla, zawija i zarządza rozszerzaniem drzewa dla wielu widoków w Eclipse IDE na podstawie aktualnie aktywnego zadania. NBTaskFocus filtruje panele projektu i zarządza automatycznym kontekstem zadań dla NetBeans IDE.

Projektowanie aplikacji mobilnych w oparciu o interfejs skoncentrowany na zadaniu[11] edytuj

Urządzenia mobilne są bardziej skomplikowanym rozwiązaniem aniżeli komputery[12], głównie pod kątem projektowania aplikacji.

Urządzenia mobilne nie są miniaturowymi komputerami, ale osobną kategorią, która wymusza inne podejście do kwestii User Experience, projektowania, badań, technologii. Smartfony traktujemy jako urządzenia, z którymi mamy o wiele silniejszą więź emocjonalną niż z komputerami.

Wykonujemy na nich zadania prostsze, trwające mniej czasu i wymagające mniejszego zaangażowania od strony użytkownika. Interakcje podejmujemy zazwyczaj w sposób bardziej impulsywny.

Projektowanie aplikacji mobilnej zorientowane na zadania duży nacisk kładzie na maksymalną użyteczność, wygodę oraz dostosowanie interfejsu do szybkiego i bezproblemowego wykonania zadań[13].

Dominującą zasadą podczas projektowania aplikacji mobilnych jest minimalizm. Redukcji powinny ulec funkcjonalności. Warto dostosowywać funkcjonalności do możliwości urządzeń. Minimalizacja oznacza także minimalizację oczekiwań względem użytkownika minimalizację działań upraszczanie gestów.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Dr. Mik Kersten, Author at Tasktop Blog [online], Tasktop Blog [dostęp 2021-03-15] (ang.).
  2. ↑ Microsoft Academic [online], academic.microsoft.com [dostęp 2021-08-04].
  3. ↑ William C. Hill i inni, Edit wear and read wear, „Proceedings of the SIGCHI Conference on Human Factors in Computing Systems”, CHI '92, Monterey, California, USA: Association for Computing Machinery, 1992, s. 3–9, DOI: 10.1145/142750.142751, ISBN 978-0-89791-513-7 [dostęp 2021-03-15].
  4. ↑ Mik Kersten, Eclipse Mylyn Open Source Project | The Eclipse Foundation [online], www.eclipse.org [dostęp 2021-03-15] (ang.).
  5. ↑ Ontological technologies for user modelling [online].
  6. ↑ Google Code Archive – Long-term storage for Google Code Project Hosting. [online], code.google.com [dostęp 2021-02-22].
  7. ↑ Value Stream Management Solutions | Tasktop [online], www.tasktop.com [dostęp 2021-03-15].
  8. ↑ NBTaskFocus – NetBeans Plugin detail [online], plugins.netbeans.org [dostęp 2021-03-15] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-18].
  9. ↑ Mik Kersten, Gail C. Murphy, Using Task Context to Improve Programmer Productivity [online].
  10. ↑ Mylyn/Extensions – Eclipsepedia [online], wiki.eclipse.org [dostęp 2021-02-22].
  11. ↑ The Story, Szybkie zadanie! Task Oriented Design w Mobile Designie [online], thestory.is [dostęp 2021-02-22] (pol.).
  12. ↑ Henry H. Wilmer, Lauren E. Sherman, Jason M. Chein, Smartphones and Cognition: A Review of Research Exploring the Links between Mobile Technology Habits and Cognitive Functioning, „Frontiers in Psychology”, 8, 2017, DOI: 10.3389/fpsyg.2017.00605, ISSN 1664-1078, PMID: 28487665, PMCID: PMC5403814 [dostęp 2021-02-22].
  13. ↑ Usability of Mobile Applications. A systematic Literature Study [online].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Interfejs_skoncentrowany_na_zadaniu&oldid=68378116”