Wikipedia

Iskra Likomanowa

Iskra Angełowa Likomanowa (bułg. Искра Ангелова Ликоманова, ur. w 1955 w Sliweniu, zm. 6 lipca 2011) – bułgarska profesor, slawistka, wykładowczyni Uniwersytetu Sofijskiego im. św. Klimenta Ochrydzkiego, językoznawczyni, specjalistka w dziedzinie teorii przekładu, tłumaczka literatury polskiej[1].

Edukacja edytuj

W 1979 roku ukończyła filologię słowiańską (ze specjalnością język polski i serbsko-chorwacki) na Wydziale Slawistyki Uniwersytetu Sofijskiego im. św. Klimensa z Ochrydy. W 1983 roku obroniła doktorat z gramatyki porównawczej języków słowiańskich na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1983–1997 wykładała na Uniwersytecie Wielkotyrnowskim im. św. Cyryla i Metodego oraz Uniwersytecie im. Konstantyna Presławskiego w Szumenie[1].

Aktywność zawodowa edytuj

Od 2007 roku to profesor zwyczajna Uniwersytetu Sofijskiego, w latach 2000–2003 prodziekan ds. współpracy międzynarodowej Wydziału Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Sofijskiego, a w latach 2009–2011 lektorka języka bułgarskiego na Uniwersytecie „La Sapienza” w Rzymie[1].

Działalność naukowa edytuj

Uczestniczyła w wielu projektach i konferencjach naukowych. W latach 1994–1996 koordynowała projekt Autobiograficzne historie – językowe, kulturowe i psychologiczne charakterystyki przy Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w Pradze, a w latach 2001–2002 projekt Bibliotekha Slavica, służący cyfryzacji najważniejszych zbiorów Biblioteki Uniwersytetu Sofijskiego. Wzięła udział w konferencji Literatura polska na świecie zorganizowanej w roku 2005 przez Uniwersytet Śląski. W latach 2004–2006 uczestniczyła w organizowanym przez Uniwersytet Śląski projekcie Slavic Networking. Językowa i kulturowa integracja – slawistyczna sieć. Prowadziła wykłady na między innymi na uniwersytetach w Warszawie, Krakowie, Dreźnie, Erlangen, Poczdamie, Marburgu, Grazu, Oksfordzie i Rzymie[1].

Przekładała na bułgarski twórczość Wisławy Szymborskiej, Czesława Miłosza, Tadeusza Konwickiego, Andrzeja Stasiuka, Jerzego Kosińskiego[2]. Jej zainteresowania badawcze obejmowały mowę potoczną oraz związki międzykulturowe i międzyjęzykowe[3].

Nagrody edytuj

Wybrane publikacje edytuj

  • Iskra Angełowa. Charakterystyka interpunkcji polskiej w świetle normy i praktyki. Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław 1985. ISBN 978-83-04-02064-1.
  • Iskra Likomanowa-Angełowa. Синтаксис на българската разговорна реч (Składnia bułgarskiej mowy potocznej), Унив. изд. Св. Климент Охридски. Sofia 1992.
  • Iskra Likomanowa-Angełowa. Najnowsze tendencje rozwojowe współczesnego języka bułgarskiego: (na materiale języka mass mediów). „Socjolingwistyka” 17 (2003), s. 75–83.
  • Iskra Likomanowa-Angełowa. Bułgarskie wybory z literatury polskiej. W: Przekłady Literatur Słowiańskich. T. 1, cz. 1, 2009, s. 49–57.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Agnieszka Tambor, Półka filmowa sezonu 2017, „Postscriptum Polonistyczne”, 1 (21), 2018, s. 313–323, DOI: 10.31261/ps_p.2018.21.23, ISSN 1898-1593 [dostęp 2021-04-07].
  2. ↑ Dorota Gołek-Sepetliewa, Bibliografia przekładów literatury bułgarskiej w Polsce w 2017 roku, „Przekłady Literatur Słowiańskich”, 9 (3), 2019, s. 13–15, DOI: 10.31261/pls.2019.09.03.02, ISSN 2353-9763 [dostęp 2021-04-07].
  3. ↑ Dorota Gołek-Sepetliewa, Wspomnienie o prof. dr hab. Iskrze Likomanowej, „Przekłady Literatur Słowiańskich”, 5 (2), 2014, ISSN 2353-9763 [dostęp 2021-04-07] (pol.).
  4. ↑ POSTANOWIENIE PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 14 grudnia 2000 r.

Bibliografia edytuj

  • Bahnewa Kalina, Tambor Jolanta. Im memoriam. „Postscriptum Polonistyczne” 2013, nr 2, s. 339–343.
  • Gołek-Sepetliewa Dorota. Wspomnienie o prof. dr hab. Iskrze Likomanowej. W: Przekłady Literatur Słowiańskich. T. 5, cz. 2 (2014), s. 7–8.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Iskra_Likomanowa&oldid=73014144”