Iwan Ciciankou
Iwan Iwanawicz Ciciankou (biał. Іван Іванавіч Ціцянкоў, ros. Иван Иванович Титенков, Iwan Iwanowicz Titienkow; ur. 5 listopada 1953 w Klejewiczach) – białoruski zootechnik i polityk, w latach 1990–1995 deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji, w latach 1994–1999 zarządzający sprawami Prezydenta Republiki Białorusi.
| Data i miejsce urodzenia |
5 listopada 1953 |
|---|---|
| Zarządzający sprawami Prezydenta Republiki Białorusi | |
| Okres |
od 4 sierpnia 1994 |
| Poprzednik |
stanowisko utworzone |
| Następca | |
| Deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji | |
| Okres |
od 1990 |
Życiorys edytuj
Urodził się 5 listopada 1953 roku we wsi Klejewicze, w rejonie kościukowickim obwodu mohylewskiego Białoruskiej SRR. W 1973 roku ukończył Klimowckie Technikum Sowchozowe, a w 1981 roku – Białoruską Państwową Akademię Gospodarstwa Wiejskiego. W latach 1973–1975 służył w szeregach Armii Radzieckiej. W latach 1975–1976 pracował jako zootechnik w sowchozach „Dubrowa” i „Bratskij” i w kołchozie „Leninskaja Iskra” w rejonie kościukowickim. W latach 1976–1977 był głównym zootechnikiem sowchozu „Kowgarskij” w rejonie osipowickim. W latach 1977–1985 pełnił funkcję dyrektora tego sowchozu[1].
W latach 1985–1990 pracował w strukturach Komunistycznej Partii Białorusi i samorządu[1]. Stanął na czele oddziału partii w rejonie krasnopolskim obwodu mohylewskiego, jednym z najbardziej poszkodowanych w wyniku awarii elektrowni atomowej w Czarnobylu[2]. W latach 1990–1995 był deputowanym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji. Pełnił w niej funkcję sekretarza Komisji ds. Problemów Katastrofy w Czarnobylu. W latach 1992–1994 był pierwszym zastępcą dyrektora generalnego Międzynarodowej Fundacji „Dziedzictwo Czarnobyla”. W czasie kampanii wyborczej przed wyborami prezydenckimi w 1994 roku był jednym z aktywistów sztabu Alaksandra Łukaszenki[1]. 4 sierpnia 1994 roku został mianowany na nowo utworzone stanowisko zarządzającego sprawami Prezydenta Republiki Białorusi. W maju 1995 roku, po referendum dotyczącym m.in. zmiany symboli państwowych, osobiście zniszczył biało-czerwono-białą flagę państwową Republiki Białorusi, zdjętą z dachu rezydencji prezydenta[1].
19–20 stycznia 1999 roku prezydent powierzył mu koordynację pracy na rzecz poprawy rozwoju społeczno-ekonomicznego obwodu brzeskiego i kontrolę nad realizacją decyzji prezydenta[2]. 6 grudnia 1999 roku został zwolniony ze stanowiska zarządzającego sprawami prezydenta „za własną prośbę”[3]. Zastąpił go Uładzimir Hanczarenka[2].
Po zakończeniu kariery politycznej wyjechał do Moskwy, gdzie zajął się działalnością biznesową. Od lutego 2000 do 2001 roku pełnił funkcję kierownika zarządu logistyki firmy Itera[2], a następnie prowadził firmę budowlaną[4].
Krytyka edytuj
Zdaniem autorów książki „Kto jest kim w Białorusi” utworzone przy udziale Iwana Ciciankoua lub pod patronatem kierowanego przez niego Działu Administracyjnego Prezydenta podmioty (przedsiębiorstwo „Torgekspo”, Fundacja Machmuda Esambajewa, Dom Handlowy „Biełaja Ruś”, firma Konto-Grupp) dzięki protekcji politycznej korzystały z ogromnych ulg celnych lub omijały obowiązujące na Białorusi prawo. Ponadto z inicjatywy Ciciankoua pod zarząd Działu Administracyjnego przekazany miał być znaczny majątek państwowy w postaci obiektów, nieruchomości, rezerwatów, a także koncern rzemiosł ludowych[1].
Życie prywatne edytuj
Iwan Ciciankou jest żonaty, ma dwoje dzieci[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Kto… ↓, s. 269
- ↑ a b c d Титенков Иван Иванович. who.bdg.by. [dostęp 2016-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-25)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашэнка: Указ Президента Республики Беларусь от 3 декабря 1999 г. №714. laws.newsby.org, 1999-12-03. [dostęp 2015-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-08)]. (ros.).
- ↑ Титенков вернулся в Минск. Karta'97, 2011-06-13. [dostęp 2015-12-31]. (ros.).
Bibliografia edytuj
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.