Wikipedia

Józef Drzewicki (nauczyciel)

Józef Drzewicki (ur. 14 marca 1846 w Żołyni, zm. 20 lutego 1892 we Lwowie) – polski nauczyciel.

Józef Drzewicki
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1846
Żołynia

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1892
Lwów

Miejsce spoczynku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Narodowość

polska

Stanowisko

nauczyciel

Faksymile

Życiorys edytuj

Urodził się 14 marca 1846 w Żołyni[1][2][3]. Był synem Dionizego (wzgl. Dominika[2]) i Honoraty z domu Dziurzyńskiej[1].

W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę ludową[1]. Według Józefa Stachowicza brał udział w powstaniu styczniowym 1863, za co został zesłany przez Rosjan na Syberię, po czym na łyżwach uciekł z Chin, a stamtąd na ziemie polskie[4]. Kształcił się w C. K. I Gimnazjum w Rzeszowie, gdzie 18 września 1868 zdał egzamin dojrzałości[1][2][3]. Od 1868 do 1872 odbył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego o specjalności historii i geografii pod opieką naukową prof. Ksawerego Liskego[1] i prof. Henryka Zeissberga[3].

Został nauczycielem i od 1871 pracował jako egzaminowany zastępca nauczyciela w C. K. Wyższej Szkole Realnej we Lwowie[1][3]. Uczył tam historii, geografii, języka polskiego, historii kraju rodzinnego[5]. W roku szkolnym 1878/1879 w charakterze zastępcy nauczyciela został przeniesiony do C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie[6][1][3]. Uczył tam historii, geografii, języka polskiego[7][8][9]. 1 lipca 1879 zdał nauczycielski egzamin podstawowy w zakresie historii i geografii[3].

Reskryptem C. K. Ministra Wyznań i Oświecenia z 9 sierpnia 1881 został mianowany nauczycielem rzeczywistym w C. K. Gimnazjum w Sanoku[10][11][1][3]. W szkole uczył geografii, historii powszechnej, języka niemieckiego, historii kraju rodzinnego oraz był zawiadowcą biblioteki[12]. Reskryptem C. K. Rady Szkolnej Krajowej z 14 września 1884 został zatwierdzony stale w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora[13][3]. Do czasu wyjazdu z Sanoka pełnił mandat tamtejszej Rady Miejskiej[14][15].

Reskryptem C. K. Ministra Wyznań i Oświecenia z 24 sierpnia 1891 został przeniesiony z Sanoka do Lwowa i mianowany nauczycielem rzeczywistym w C. K. Wyższej Szkole Realnej we Lwowie[16][17][1]. Był cenionym pedagogiem, uczniowie szanowali szczególnie jego wykłady historii polskiej[1]. Poza pracą nauczycielską udzielał się w działalności obywatelskiej[1]. Był delegatem Macierzy Szkolnej dla Księstwa Cieszyńskiego[18]. Od założenia pod koniec lat 80. był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[19].

We Lwowie zamieszkiwał przy ulicy Zielonej[20]. Zmarł 20 lutego 1892 w tym mieście w wyniku choroby płuc[21]. Jego śmierć odbiła się echem w kołach oświatowych[21]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie 24 lutego 1892 przy licznym udziale uczestników, w tym wielu swoich wychowanków[20][1]. Był żonaty z Wandą Weroniką Drzewicką (córka Albina Pietraszkiewicza – adjunkta magistratu we Lwowie, zmarła w Sanoku 10 lutego 1889 w wieku 39 lat)[22]. Jego matka zmarła w 1890[1].

Publikacje edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Józef Drzewicki (wspomnienie pośmiertne). „Gazeta Lwowska”. Nr 49, s. 3, 2 marca 1892.  Józef Drzewicki (wspomnienie pośmiertne, dokończenie). „Gazeta Lwowska”. Nr 50, s. 4, 3 marca 1892.  Józef Drzewicki (wspomnienie pośmiertne, dokończenie). „Gazeta Lwowska”. Nr 50, s. 4, 3 marca 1892. . Przedruk w: Wspomnienie pośmiertne. † Józef Drzewicki. „Muzeum”. Z. 5, s. 367-369, 1892. 
  2. ↑ a b c Spis maturzystów w latach 1860–1938. W: Sprawozdanie Dyrekcji I Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1937/38. Rzeszów: 1938, s. XVII.
  3. ↑ a b c d e f g h Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 281. ISBN 83-87703-59-1.
  4. ↑ Józef Stachowicz: W służbie ojczyzny. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888-1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 113.
  5. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1874. Lwów: 1874, s. 53, 59.
    •Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1875. Lwów: 1875, s. 20.
    •Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1876. Lwów: 1876, s. 11, 13.<
    •Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1877. Lwów: 1877, s. 15.
    •Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1878. Lwów: 1878, s. 20.
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1879. Lwów: 1879, s. 27.
  7. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1879. Lwów: 1879, s. 22.
  8. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1880. Lwów: 1880, s. 18.
  9. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1881. Lwów: 1881, s. 38.
  10. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1882. Lwów: 1882, s. 52.
  11. ↑ Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1882. Sanok: Fundusz Naukowy, 1882, s. 58.
  12. ↑ Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1882. Sanok: Fundusz Naukowy, 1882, s. 49.
    •Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1883. Sanok: Fundusz Naukowy, 1883, s. 76, 77.
    •Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1884. Sanok: Fundusz Naukowy, 1884, s. 101, 102.
    •Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1885. Sanok: Fundusz Naukowy, 1885, s. 21, 22.
    •Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1886. Sanok: Fundusz Naukowy, 1886, s. 59, 60.
    •Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1887. Sanok: Fundusz Naukowy, 1887, s. 13, 14.
    •Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888. Sanok: Fundusz Naukowy, 1888, s. 67, 68.
    •Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1889. Sanok: Fundusz Naukowy, 1889, s. 29, 30.
    •Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1890. Sanok: Fundusz Naukowy, 1890, s. 39, 40.
    •Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1891. Sanok: Fundusz Naukowy, 1891, s. 21, 22.
  13. ↑ Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1885. Sanok: Fundusz Naukowy, 1885, s. 23.
  14. ↑ Księga uchwał Rady miejskiej od 1887 do stycznia 1892. T. X. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 289. [dostęp 2022-02-05].
  15. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1890. Sanok: Fundusz Naukowy, 1890, s. 39.
  16. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1892. Sanok: Fundusz Naukowy, 1892, s. 25.
  17. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1892. Lwów: 1892, s. 38.
  18. ↑ Macierz szląska. „Kurjer Lwowski”. Nr 22, s. 1, 22 stycznia 1892. 
  19. ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 141. ISBN 978-83-939031-1-5.
  20. ↑ a b Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 43, s. 3, 24 lutego 1892. 
  21. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższej Szkoły Realnej we Lwowie za rok szkolny 1892. Lwów: 1892, s. 39.
  22. ↑ Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 155 (poz. 21).
  23. ↑ Przemowa... na uroczystym wieczorku 12 września 1883 w 200-letnią rocznicę „Odsieczy wiedeńskiéj". Wydana staraniem uroczystość tę w Sanoku urządzającego komitetu. estreicher.uj.edu.pl. [dostęp 2020-04-14].
  24. ↑ We wspomnieniu pośmiertnym określana jako O odsieczy wiedeńskiej Jana III.
  25. ↑ Stosunek Polski do Niemiec aż do r. 1000 po Chr. Studyum krytyczne przez... estreicher.uj.edu.pl. [dostęp 2020-04-14].
  26. ↑ Józef Drzewicki: Stosunek Polski do Niemiec aż do r. 1000 wyłącznie po Chr. (dokończenie). W: Sprawozdanie C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1883. Sanok: Fundusz Naukowy, 1883, s. 1-75.
  27. ↑ We wspomnieniu pośmiertnym określana jako Stosunek Polski do Niemiec za Ottona I.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Drzewicki_(nauczyciel)&oldid=71920777”