Józef Gieysztor
Józef Michał Gieysztor (ur. 15 lutego 1865 w Kungurze na Syberii[1], zm. 8 listopada 1958 w Warszawie[2][3]) – polski ekonomista i przyrodnik, profesor Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie i docent Politechniki Warszawskiej[4]. Ekspert z zakresu kolejnictwa.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 lutego 1865 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
ekonomista i przyrodnik |
| Narodowość |
polska |
| Tytuł naukowy |
profesor |
| Uczelnia | |
| Rodzice |
Emil Gieysztor |
| Małżeństwo |
Maria Rudzka |
| Dzieci |
Władysław, Jadwiga, Karol, Marian |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie Emila i Jadwigi z domu Szukszty[1]. Studiował w Warszawie i Petersburgu. W 1903 roku na polecenie Zarządu Towarzystwa Kolei Wschodniochińskiej przybył do Mandżurii, podejmując badania nad znaczeniem ekonomicznym tej krainy oraz wschodniej Mongolii[2]. W 1904 roku ukazało się w Warszawie na łamach pisma Naokoło Świata sprawozdanie Gieysztora pt. Na Dalekim Wschodzie, będące pierwszą polską relacją dotyczącą Harbina[4]. Rok później w Petersburgu ukazał się raport Gieysztora w języku rosyjskim Badania ekonomiczne obszarów kolei Wschodnio-Chińskiej[4]. W latach 1913–1916 z polecenia Zarządu Kolei Wschodniochińskiej odbył dwie podróże do Japonii, Korei i Chin, celem zawarcia z rządami tych krajów umów o bezpośrednim połączeniu z kolejami Wschodniochińską i Transsyberyjską[2].
W roku 1931 w Warszawie nakładem Komitetu Wydawniczego Podręczników Akademickich ukazała się praca Gieysztora Eksploatacja handlowa kolei żelaznych[4]. Był encyklopedystą. Został wymieniony w gronie edytorów trzytomowej Podręcznej encyklopedii handlowej wydanej w 1931 w Poznaniu[5].
Był ekspertem kolejnictwa na konferencjach pokojowych w Paryżu i Rydze, konferencji ekonomicznej w Portorose, Genui i Genewie, kongresach kolejnictwa w Rzymie i Londynie[3].
Zmarł w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 72-3-5)[6].
Materiały archiwalne Józefa Gieysztora znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-62[7].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (28 kwietnia 1926)[8]
- Krzyż Komandorski Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
- Złote Promienie ze Wstęgą Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia)
Życie prywatne edytuj
1 czerwca 1891 roku ożenił się z Marią Rudzką (1868–1935)[3][6]. Mieli czworo dzieci: Władysława (1892–1960), Jadwigę, późniejszą Pawłowicz (1893–1957), Karola (1895–1911) i Mariana (1901–1961)[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa: Wyd. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe: na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 202.
- ↑ a b c Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005, s. 74. ISBN 83-05-13407-5.
- ↑ a b c Gieysztor Józef Michał, [w:] Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 202.
- ↑ a b c d Edward Kajdański: Długi cień wielkiego muru. Jak Polacy odkrywali Chiny. Warszawa: Oficyna Naukowa, 2005, s. 243. ISBN 83-88164-88-0.
- ↑ Maciejewski 1931 ↓.
- ↑ a b c Profil Józefa Gieysztora na stronie Wielkiej Genealogii Marka Minakowskiego [online] [dostęp 2017-06-21].
- ↑ Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-02-21].
- ↑ M.P. z 1926 r. nr 99, poz. 294 „za działalność naukową i publicystyczna w zakresie kolejnictwa”.
Bibliografia edytuj
- Franciszek Maciejewski: Podręczna encyklopedia handlowa, T. 1 (A-Ko). Poznań: Nakł. Poznańskiej Sp. Wyd., Izba Przemysłowo Handlowa, 1931.
Linki zewnętrzne edytuj
- Józef Gieysztor: Eksploatacja handlowa kolei żelaznych (1931) w bibliotece Polona