Józef Jakubowski (pilot)
Józef Jakubowski[a] (ur. 12 marca 1897 w Marlewie, zm. 1984 w Chludowie[2]) – polski pilot wojskowy i cywilny, nestor lotnictwa polskiego, powstaniec wielkopolski i śląski.
 podporucznik pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja |
|
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca eskadry |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
W styczniu 1915 został zmobilizowany do armii niemieckiej i przydzielony do jednostki lotniczej w Grudziądzu, a potem do szkoły pilotów w Koszalinie. Naukę ukończył w 1916. Latał w eskadrach wywiadowczej i myśliwskiej. Po otrzymaniu urlopu przyjechał do domu i już nie wrócił do służby w armii niemieckiej. Wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego w Poznaniu. Brał udział w walkach powstańczych o zdobycie lotniska na Ławicy[2].
Po zakończeniu powstania wielkopolskiego szkolił pilotów i obserwatorów[3] 1. Eskadry Wielkopolskiej (późniejszej 12. Eskadry Wywiadowczej). Odbywał loty nad Śląskiem, rozrzucając tam ulotki wzywające do powstania. W wojnie polsko-bolszewickiej latał bojowo podczas bitwy nad Berezyną. Po odparciu bolszewików został pilotem-oblatywaczem w 3. pułku lotniczym, który stacjonował na poznańskiej Ławicy. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 6. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa[4][5]. Posiadał przydział w rezerwie do 3 pułku lotniczego[6][7][8].
W 1922 był w Poznaniu współzałożycielem Związku Lotników Polskich, a w latach późniejszych był zwierzchnikiem pilotów w Towarzystwie Lotnictwa Komunikacyjnego w Poznaniu, gdzie znacząco przyczynił się do rozwoju lotnictwa cywilnego na terenie Wielkopolski. W 1921, jako pierwszy pilot, odbył lot z Poznania do Warszawy[2].
We wrześniu 1939, jako podporucznik rezerwy 3 pułku lotniczego dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VI E Dorsten, a 17 września 1942 został przeniesiony do Oflagu VI B Dössel[9].
Od lat 70. XX wieku zasiadał w zarządzie Poznańskiego Klubu Seniorów Lotnictwa[10].
Został pochowany 11 października 1984 na Cmentarzu komunalnym Junikowo w Poznaniu (pole 3 kwatera 1-8-14)[2][11].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych[6][7]
- Srebrny Krzyż Zasługi (27 kwietnia 1934)[12]
- Wielkopolski Krzyż Powstańczy (4 listopada 1958)[13]
- Polowa Odznaka Pilota nr 93 (11 listopada 1928)[14]
Uwagi edytuj
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Józef II Jakubowski”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie majora piechoty Józefa I Jakubowskiego[1].
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 200, 363, 854, 872.
- ↑ a b c d Oborniki Nasze Miasto, HISTORIA: Życiorysy powstańców wielkopolskich
- ↑ Mariusz Niestrawski, Personel latający lotnictwa wielkopolskiego (styczeń – wrzesień 1919) [w:] Info Lotnicze].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 952.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 872.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 933.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 854.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 160, 668.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ Janusz Łukaszewicz, Barbara Grześkowiak-Bocian, 50 lat Poznańskiego Klubu Seniorów Lotnictwa 1958–2008, Aeroklub Poznański, Kobylnica, 2008, s. 8.
- ↑ Poznan.pl - Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2020-11-19].
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 98, poz. 139 „za zasługi na polu lotnictwa komunikacyjnego”.
- ↑ Lista odznaczonych WKP ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 436 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918–1920”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Wielkopolskie Towarzystwo Genealogiczne „Gniazdo”. [dostęp 2020-04-22].
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-04-22].