Józef Mühlnikiel
Józef Mühlnikiel (ur. 26 lutego 1897 w Nekli) – pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 chorąży pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja |
|
| Jednostki |
2. wielkopolska eskadra lotnicza |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
Syn Franciszka i Katarzyny z domu Lepczyk[1][2]. 16 grudnia 1914 roku został powołany do odbycia służby w armii cesarstwa Niemieckiego[3]. Otrzymał przydział do lotnictwa[3] i został skierowany na szkolenie do Flieger Ersatz Abteilung Nr. 4 w Poznaniu a następnie w marcu 1915 odbył kurs rusznikarski w Flieger Ersatz Abteilung Nr. 2 w Döbritz. Po jego ukończeniu został skierowany na dalsze szkolenie lotnicze w Flieger Ersatz Ab-teilung Nr. 3 w Gocie. Po uzyskaniu dyplomu pilota służył w Luftstreitkräfte na froncie zachodnim[4].
9 grudnia 1918 roku został zwolniony z cesarskiej armii i przyjechał do Poznania, gdzie podjął pracę na kolei[3]. Podczas powstania wielkopolskiego brał udział w walkach pod Zbąszyniem i Kępnem, w walkach ulicznych w Poznaniu, później zgłosił się do służby na Stacji Lotniczej w Ławicy. Pod koniec lutego 1919 roku otrzymał przydział do 2. wielkopolskiej eskadry lotniczej[2][5].
Wykonywał loty rozpoznawcze i propagandowe nad terenami przyznanymi Polsce w ramach traktatu wersalskiego. Podczas jednego z takich lotów w rejon w Bydgoszczy i Torunia załoga złożona z sierż. pil. Józefa Mühlnikiela i sierż. obs. Tadeusza Kostro zabłądziła i znaleźli się nad Piłą[6]. Ich Halberstadt C.V został przechwycony przez niemieckie myśliwce i odeskortowany do granicy polskiego terytorium[a].
25 września 1919 roku został przeniesiony do 1. eskadry wielkopolskiej[7], z której 26 kwietnia 1920 r. został skierowany do 14. eskadry wywiadowczej. W składzie tej jednostki brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. 30 kwietnia 1920 roku został awansowany na stopień podchorążego[4].
Odszedł z wojska 20 listopada 1920 roku i powrócił do pracy na kolei[3]. Społecznie pracował również w Aeroklubie Poznańskim[2]. Brak jest informacji o jego dalszych losach.
Ordery i odznaczenia edytuj
W czasie swej służby otrzymał odznaczenia[4]:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 436 – 8 kwietnia 1921[8],
- Polowa Odznaka Pilota nr 96 – 11 listopada 1928 roku „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”[9],
- Krzyż Żelazny I i II klasy[10]
Uwagi edytuj
- ↑ Pojawiły się informacje sugerujące stoczenie walki powietrznej polskiej załogi z niemieckimi myśliwcami, jednak nie są one jednoznacznie potwierdzone.
Przypisy edytuj
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ a b c Michał Pawełczyk: Pilot Józef Mühlnikiel. Kawaler krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari. uks.nekla.sam3.pl. [dostęp 2019-12-27]. (pol.).
- ↑ a b c d Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ a b c Ks. Robert Kulczyński SDB: Historia w zdjęciach zapisana. kruszwica.tk. [dostęp 2019-12-27].
- ↑ Romeyko (red.) 1933 ↓, s. 184.
- ↑ Mariusz Niestrawski: Lotnictwo wielkopolskie 1919-1920. pw.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-12-27].
- ↑ Romeyko (red.) 1933 ↓, s. 187.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 9 kwietnia 1921 roku, s. 655, tu jako podchorąży Józef Mühlnikel.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 436, tu figuruje jako podchorąży Józef Mühlnikiel.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 3.
Bibliografia edytuj
- Mühlnickel Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.18-1145 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-01].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Marian Romeyko (red.): Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku Czci Poległych Lotników, 1933.