Józef Owczarski
Józef Owczarski (ur. 19 marca 1893 w Padniewie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, inwalida wojenny, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 marca 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
59 Pułk Piechoty Wielkopolskiej |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 19 marca 1893 w Padniewie, w powiecie mogileńskim, w rodzinie Marcina i Józefy z Lewandowskich[1]. Absolwent szkoły ludowej w Młynach. Organizator powstania szkolnego przeciwko zakazowi mówienia po polsku. Ukarany aresztem. Działacz Polskiego Towarzystwa Młodzieży. Od 1914 w armii niemieckiej, po utracie ręki zwolniony w 1915 ze służby[2].
W grudniu 1918 i styczniu 1919 dowodził oddziałem powstańczym w okolicach Inowrocławia. Od kwietnia 1919 w 59 pułku piechoty w stopniu podporucznika[2]. Walczył na wojnie z bolszewikami. Ranny w 1920 nad Berezyną. 20 kwietnia 1920 awansował na porucznika[2].
Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w 59 pp[3]. W 1922 ukończył szkołę handlową. 31 marca 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. Później został przeniesiony do 45 pułku piechoty na stanowisko kwatermistrza. 17 grudnia 1931 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 9. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W marcu 1932 został przeniesiony do 43 pułku piechoty w Dubnie na stanowisko dowódcy batalionu[6]. W kwietniu 1934 został przesunięty w 43 pp na stanowisko kwatermistrza[7]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939[1].
Pełnił służbę w Ośrodku Zapasowym 13 DP. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 015/2 z 5 kwietnia 1940, poz. 87[8].
Był żonaty z Cecylią z Krynów, z którą miał córki: Halinę i Irenę[1].
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 72
- Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)[10]
- Srebrny Krzyż Zasługi (24 grudnia 1928)[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[12]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[12]
- Odznaka 59. Pułku Piechoty Wielkopolskiej[12]
- Odznaka 45. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych[12]
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 457.
- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 366.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 173.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 399.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 210.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 297, poz. 732 „za wybitne zasługi, położone w powstaniu Wielkopolskiem”.
- ↑ a b c d Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia edytuj
- Owczarski Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.23-1703 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-08].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.