Józef Sierakowski (strażnik wielki koronny)
Józef Sierakowski herbu Dołęga (ur. 9 maja 1682 – zm. przed 20 czerwca 1748) – strażnik wielki koronny w latach 1730-1748, starosta żytomierski w latach 1725-1727, pułkownik królewski od 1711 roku, starosta olszański[1], konsyliarz i delegat województwa bełskiego w konfederacji dzikowskiej w 1734 roku[2], ambasador Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w latach 1732-1733[3],
| |
 Dołęga | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
przed 20 czerwca 1748 |
| Ojciec |
Jan Andrzej Sierakowski |
| Matka |
Katarzyna Stadnicka |
| Żona |
Elżbieta Miączyńska |
| Dzieci |
Sebastian |
Życiorys edytuj
Był synem kasztelana bełskiego Jana Andrzeja Sierakowskiego i jego pierwszej żony Katarzyny Stadnickiej. Od 1692 uczył się u jezuitów w Lublinie, potem wzorem ojca służył w armii koronnej. W 1697 był już starostą olszańskim. Poseł na sejm elekcyjny 1697 roku z województwa bełskiego[4]. Był elektorem Augusta II Mocnego z województwa bełskiego w 1697 roku[5]. W lutym 1707 uczestniczył w walnej radzie lwowskiej konfederacji sandomierskiej. W 1720 uczestniczył w sejmie wrześniowym jako poseł z województwa bełskiego. Był w Warszawie podczas sejmu 1722. 15 sierpnia 1725 otrzymał starostwo żytomierskie. Poseł na sejm 1728 roku z województwa bełskiego[6]. W 1729 był posłem na sejm z województwa bełskiego[7]. 15 kwietnia 1730 dostał nominację na urząd strażnika wielkiego koronnego. W latach 1732-1733 posłował do Stambułu by sprawdzić jak zachowa się Imperium Osmańskie w razie interwencji austriackiej czy rosyjskiej, jako że państwa te postanowiły w 1732 roku sprzeciwiać się utrzymaniu dynastii saskiej na tronie polskim. Prosił Portę w imieniu Stanisława Poniatowskiego regimentarza koronnego by poparła Stanisława Leszczyńskiego na tron Polski. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym[8]. Józef Sierakowski oddał głos na Stanisława Leszczyńskiego w elekcji we wrześniu 1733, podpisał się wówczas jako pułkownik pancerny. Po abdykacji Stanisława Leszczyńskiego (styczeń 1736) przyjechał do Warszawy pod koniec kwietnia 1736, zmuszony uznać Augusta III, wycofał się z życia politycznego.
Pierwszą żoną Józefa poślubioną ok. 1709 była Elżbieta Miączyńska (zm. 1732) córka wojewody wołyńskiego Atanazego Miączyńskiego. Miał ż nią trzy córki: Teresę, zamężną za Romanem Sierakowskim h. Ogończyk, chorążym i pisarzem grodzkim krakowskim, Joannę, żonę Michała Jastrzębskiego, stolnika halickiego (zm. przed 18 III 1764), i nie znaną z imienia zakonnicę sakramentkę (zm. 1762) oraz syna Sebastiana starostę olszańskiego. Drugą żoną została poślubiona na Jasnej Górze w lutym 1735 Ludwika z Załuskich, córka Karola, kuchmistrza litewskiego stryjeczna siostra Andrzeja Stanisława wówczas bpa łuckiego i Józefa Andrzeja, wnuczka Aleksandra Załuskiego wojewody rawskiego. Z drugiego małżeństwa miał Józef jednego syna Ignacego starostę olszańskiego.
Bibliografia edytuj
- Biografia w iPSB. ipsb.nina.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-11)].
- Historia Dyplomacji Polskiej, tom II 1572-1795 pod red. Zbigniewa Wójcika, PWN Warszawa 1982, s. 377.
Przypisy edytuj
- ↑ Urzędnicy województw kijowskiego i czernihowskiego XV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Eugeniusz Janas, Witold Kłaczewski. Kórnik 2002, s. 320.
- ↑ Konfederacja Generalna Stanów Koronnych y Wielkiego Xięztwa Litewskiego na walnym zieźdźie w Dźikowie pod Sandomierzem postanowiona dnia V miesiąca Listopada. Roku Pańskiego MDCC.XXXIV, brak paginacji.
- ↑ Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 140.
- ↑ Wiesław Bondyra, Chronologia sejmików bełskich w czasach saskich (1697-1763), w: Res Historica, z. 7, 1999, s. 104.
- ↑ Suffragia województw i ziem koronnych i W. X. Litewskiego zgodnie na [...] Augusta II obranego króla polskiego [...] dnia 27 VI i przy poparciu wolnej elekcjej jego [...], s. 42.
- ↑ Wiesław Bondyra, Chronologia sejmików bełskich w czasach saskich (1697-1763), w: Res Historica, z. 7, 1999, s. 124.
- ↑ Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t. III, Poznań 1856, s. 303.
- ↑ Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 59.