Józefa Sawicka

Józefa Konstancja Sawicka
Ostoja
Data urodzenia	1859
Data i miejsce śmierci	23 grudnia 1920 ; Warszawa
Narodowość	polska
Język	polski
Dziedzina sztuki	publicystyka, nowela
	Ważne dzieła
	Szkice i obrazki; Wychowanka; Nad morzem;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Teksty w Wikiźródłach

Józefa Konstancja Sawicka, pseud. Ostoja, (ur. 1859 w Łopoczyźnie k. Grodna, zm. 23 grudnia 1920 w Warszawie) – polska pisarka, publicystka, tłumaczka^[1].

Zaprzyjaźniona z Elizą Orzeszkową. Była nauczycielką literatury na warszawskich pensjach żeńskich, współorganizowała tajne nauczanie.

Zadebiutowała w 1881 roku opowiadaniem Ulicznik, opublikowanym na łamach „Prawdy”. Publikowała w pismach takich jak „Głos”, „Świt”, „Kraj” czy „Kurier Warszawski”.

Po raz pierwszy przetłumaczyła na język polski Czerwone i czarne Stendhala.

Twórczość edytuj

Szkice i obrazki (1886)
Nowele (1890, 1892)
Królewna (1891)
Powieści prawdziwe (1892)
Wychowanka (1895)
Nad morzem (z notatek turysty) (1903)

Przypisy edytuj

↑ Sawicka Józefa, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-03-22] .

Bibliografia edytuj

R. Skręt, Sawicka Józefa Konstancja (1859-1920), Polski Słownik Biograficzny, t. 35, Wrocław 1994, s. 298-300.
M. Cz. Prz [Maria Czesława Przewóska], Ś. p. Józefa Sawicka (Ostoja), „Kurier Warszawski” 1920, nr 358, s. 3.

Linki zewnętrzne edytuj

[1] Sawicka Józefa, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-03-22] .

[1]