Język amdo (tybet. ཨ་མདོ་སྐད transliteracja Wyliego: a mdo skad; chiń. 安多方言 pinyin: ānduō fāngyán) – język wschodniotybetański, używany w dawnym regionie Amdo (obecnie wschodnia część Tybetańskiego Regionu Autonomicznego, część prowincji Qinghai, zachodni Syczuan i Gansu). Zachował on większość nagłosowych zbitek spółgłoskowych klasycznego języka tybetańskiego, które nie są wymawiane we współczesnym języku tybetańskim. Obok standardowego (centralnego) języka tybetańskiego używany jest w rozgłośniach radiowych, na piśmie w użyciu jest jednak tylko standardowy język tybetański. Z tego względu język amdo często bywa określany jako dialekt języka tybetańskiego; z poglądem tym nie zgadzają się językoznawcy, wskazując na fakt, że jest on w dużej mierze niezrozumiały zarówno dla użytkowników centralnej odmiany języka tybetańskiego jak i dialektów z regionu Kham[2]. Język amdo nie jest, w przeciwieństwie do standardowego języka tybetańskiego i języka kham, językiem tonalnym[1]. Dzieli się na kilka bardzo różniących się od siebie dialektów: hbrogpa, rongba, rongmahbrogpa, rtahu.

ཨ་མདོ་སྐད
amdo skad
Obszar

Chiny

Liczba mówiących

810 tys.[1]

Pismo/alfabet

tybetańskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 adx
IETF adx
Glottolog amdo1237
Ethnologue adx
WALS amd, amt
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Przypisy edytuj

  1. a b Ethnologue report for language code: adx
  2. Tournadre N., Dorje S.: Manual of Standard Tibetan str.29-31

Bibliografia edytuj

  • Tournadre N., Dorje S.: Manual of Standard Tibetan, Snow Lion Publications 2003, ISBN 1-55939-189-8 (ang.).
  • Norbu, Kalsang, Karl Peet, dPal Idan bKra shis, & Kevin Stuart, Modern Oral Amdo Tibetan: A Language Primer. Edwin Mellen Press, 2000 (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj