Język amonicki
martwy język z rodziny kananejskjej
Język amonicki (także ammonicki[1]) – wymarły język semicki z grupy kananejskiej, blisko spokrewniony m.in. z hebrajskim, fenickim i moabickim[1].
Zaświadczony jest dzięki nielicznym inskrypcjom datowanym na okres od IX do końca VI w. p.n.e. Używany przez Ammonitów był językiem mówionym na terenach na wschód od doliny rzeki Jordan, wokół Rabbaṯ-Ammon (dzisiaj Amman), od czego pochodzi jego nazwa[1].
Różnice pomiędzy językiem amonickim a hebrajskim były przypuszczalnie większe, niżby wynikało z niewokalizowanego pisma aramejskiego, w którym sporządzone są amonickie inskrypcje[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Lipiński 2001 ↓.
Bibliografia edytuj
- Edward Lipiński: Języki semickie rodziny afroazjatyckiej. Zarys ogólny. Tłum. Stefan Zawadzki. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2001, s. 61–62. ISBN 83-232-1083-7.