Język dogri (डोगरी) – język indoaryjski używany przez ok. 2,6 mln osób (2011)[1] w Indiach, głównie w regionie Dżammu indyjskiego stanu Dżammu i Kaszmir, poza tym w stanach Pendżab, Himachal Pradesh oraz w Pakistanie. W Pakistanie język ten jest określany jako „pahari”.

डोगरी ڈوگرى (dogri)
Obszar

Indie

Liczba mówiących

ok. 2,6 mln (2011)

Pismo/alfabet

dewanagari, arabskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Indie (stan Dżammu i Kaszmir)
Ethnologue 4 edukacyjny
Kody języka
ISO 639-3 doi
IETF dgo
Glottolog dogr1250
Ethnologue dgo
GOST 7.75–97 дои 184
WALS dgi
Dialekty
ISO 639-3: dgo – dogri
ISO 639-3: xnr – kangri
Występowanie
Ilustracja
Zasięg geograficzny języka dogri
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Na tle języków indoeuropejskich dogri wyróżnia się tonalnością[2].

Dawniej uchodził za dialekt języka pendżabskiego, dziś promowany jako odrębny język literacki[1].

Zapisywany jest obecnie najczęściej w indyjskim alfabecie sylabicznym dewanagari lub w alfabecie arabskim.

Status edytuj

Tradycyjnie dogri był klasyfikowany za G. Griersonem[3] jako jeden z tzw. górskich dialektów pendżabskich i niekiedy można nadal spotkać się z tego rodzaju stwierdzeniami językoznawców, mimo że język ten został uznany w 1969 roku za niezależny język, o odrębnej tradycji literackiej, przez Indyjską Akademię Literatury[4].

Przypisy edytuj

  1. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Dogri, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  2. Munshi 2009 ↓, s. 526.
  3. G.A. Grierson, Linguistic Survey of India, t. IX, 1916, s. 651 (ang.).
  4. Anna Sieklucka, Język pendźabski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie DIALOG, 1998.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj