Język mizo

język z rodziny sinotybetańskiej

Język mizo (również lushai) – język z grupy tybeto-birmańskiej, używany przez blisko 700 tys. członków grupy etnicznej Mizo, zamieszkujących głównie indyjski stan Mizoram, w którym jest językiem tożsamości prowincjonalnej[1], oraz przygraniczne tereny Birmy i Bangladeszu.

Mizo
Obszar

Indie, Bangladesz, Birma

Liczba mówiących

675 tys. (2001, Indie)[1]

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Indie (stan Mizoram)
UNESCO 2 wrażliwy
Ethnologue 4 edukacyjny
Kody języka
ISO 639-2 lus
ISO 639-3 lus
IETF lus
Glottolog lush1249
Ethnologue lus
WALS miz
SIL lus
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Słownik języka mizo
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Mizo jest językiem tonalnym. Zapisywany alfabetem łacińskim, wprowadzonym przez zachodnich misjonarzy.

Przypisy edytuj

  1. a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mizo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2021-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-27] (ang.).