Język mosznowy
Język mosznowy (bruzdowaty, mosznowaty, pofałdowany) – język z obecnymi głębokimi bruzdami na jego grzbietowej powierzchni.
| lingua scrotalis | |
 Język mosznowy – widoczne głębokie bruzdy na powierzchni grzbietowej języka, w części tylnej widoczna wyspowa zmiana – język geograficzny. Język mosznowy i geograficzny często występują razem. | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 |
K14.5 |
|---|---|
Jest to wada wrodzona związana z nieprawidłową budową mięśnia powierzchownego języka. Ujawnia się około czwartego roku życia, w pełni kształtuje się w okresie dojrzałości płciowej. Występuje często u kilku członków tej samej rodziny[1].
W zależności od ukształtowania bruzd wyróżnia się kilka typów języka mosznowego
- liściasty charakteryzujący się głęboką bruzdą środkową oraz bruzdami bocznymi, które nie łączą się z nią i przechodzą na brzegi języka
- mózgowy o bardziej powierzchownych rowkach przebiegających w różnych kierunkach, podobnych do zwojów mózgowych, ze słabiej zaznaczoną bruzdą środkową, która łączy się z pozostałymi[2].
- nieregularny[1].
Wada ta nie wymaga interwencji medycznej. Ważne jest przestrzeganie zasad higieny jamy ustnej, aby drobnoustroje gromadzące się w zagłębieniach języka nie powodowały nieswoistych stanów zapalnych[1].
Język mosznowy występuje w zespole Melkerssona-Rosenthala, u większości pacjentów z zespołem Downa i w połączeniu z językiem geograficznym.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Knychalska-Karwan 2009 ↓, s. 49.
- ↑ Smosarska 1980 ↓, s. 164.
Bibliografia edytuj
- Zofia Knychalska-Karwan: Fizjologia i patologia błony śluzowej jamy ustnej. Czelej Sp.zo.o., 2009. ISBN 978-83-7563-045-9.
- Halina Smosarska: Choroby błony śluzowej jamy ustnej. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1980. ISBN 83-200-0340-7.
