Język sardyński

język z rodziny romańskiej

Język sardyński (sard. limba sarda, sardu) – język z grupy romańskiej (podgrupa południoworomańska) języków indoeuropejskich, którym posługuje się od 1 do 1,5 mln Sardyńczyków (mieszkańców Sardynii, włoskiej wyspy na Morzu Śródziemnym).

limba sarda
Obszar

Sardynia (Włochy)

Liczba mówiących

około 1,5 miliona

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Sardynia
Kody języka
ISO 639-1 sc
ISO 639-2 srd
ISO 639-3 srd
IETF sc
Glottolog sard1257
Ethnologue srd
GOST 7.75–97 срд 583
WALS srd
SIL srd
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku sardyńskim
Słownik języka sardyńskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

We Włoszech bywa popularnie postrzegany jako dialekt języka włoskiego, jednak większość językoznawców uważa sardyński za odrębny język. Najstarsze zabytki literatury napisanej w tym języku (w jego zróżnicowanych dialektach, gdyż nie ma on jednej postaci literackiej) pochodzą z XVI wieku. Język sardyński czerpał wiele zapożyczeń z łaciny, greki, języka arabskiego, hiszpańskiego, katalońskiego oraz włoskiego.

Na język sardyński składają się cztery główne dialekty, ze względu na silne zróżnicowanie uważane niekiedy za odrębne języki:

  • kampidański (południowosardyński), razem z dialektem arborskim
  • logudorski (środkowosardyński), razem z dialektem nuorskim
  • sassarski (północno-zachodnio-sardyński)
  • gallurski (północno-wschodnio-sardyński).

Zobacz też edytuj

Linki zewnętrzne edytuj