Jaan Koort
Jaan Koort (ur. 6 listopada 1883 w Pupastvere, zm. 14 października 1935 w Moskwie) – estoński rzeźbiarz i malarz[1].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
estońska |
| Dziedzina sztuki |
rzeźba, malarstwo |
Życiorys edytuj
Urodził się 6 listopada 1883 roku w Pupastvere, nieopodal Tartu[1][2]. W latach 1902–1905 studiował w petersburskiej Państwowej Akademii Artystyczno-Przemysłowej im. Stieglitza, a gdy wybuchła rewolucja 1905 roku, wyjechał do Paryża[2]. Podczas dziesięcioletniego pobytu we Francji zainteresował się sztuką egipską wystawianą w Luwrze, która wraz z twórczością Amandusa Adamsona wywarła znaczny wpływ na jego rzeźby[2]. W 1908 roku zaczął wystawiać prace na Salon de la Société des Beaux-Arts[1].
Po powrocie do Estonii zaprzyjaźnił się z artystami Konradem Mägi, Nikolaiem Triikiem i Kristjanem Raudem[2]. Jego pierwszą znaczącą rzeźbą był portret żony wykonany w 1916 roku w bazalcie[2], który łączył naturalizm z elementami neoklasycystycznego stylu Augusteʼa Rodina[2]. W latach 20. w jego rzeźbach pojawiła się inspiracja niemieckim ekspresjonizmem[2]. Łączył zainteresowanie życiem wewnętrznym modela z francuskim kunsztem formy[2]. Tworzył rzeźby w różnych materiałach, używając czasem tych samych kompozycji[2]. W połowie lat 20., ze względu na brak zamówień, poróżnił się ze środowiskiem[2]. W 1927 roku zaczął eksperymentować z ceramiką, a w 1934 roku został zaproszony do współpracy z fabryką ceramiki Gżel[2].
Zmarł 14 października 1935 roku w Moskwie[2].
Galeria edytuj
-
Otepää kevadmaastik, 1901–1910 -
Natüürmort, ok. 1907 -
Abikaasa portree (pol.: portret żony), 1916 -
Öökull, 1933
