Jacek Tarnowski
Jacek Władysław Tarnowski (ur. 15 stycznia 1964[1] w Gdańsku) – polski ekonomista, biznesmen i polityk, w latach 2005–2006 szef gabinetu politycznego premiera Kazimierza Marcinkiewicza.
| Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1964 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
ekonomista, biznesmen, polityk |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
szef Gabinetu Politycznego Premiera (2005–2006) |
| Pracodawca | |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
W 1988 ukończył studia na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego[1]. W latach 1989–1992 pracował w Biurze Zagranicznym Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, gdzie odpowiadał za kontakty zagraniczne związku oraz wizyty międzynarodowe przewodniczącego Lecha Wałęsy[2].
W 1992 na prośbę arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego zajął się tworzeniem katolickiej rozgłośni Radio Plus Gdańsk. W działalność radia był zaangażowany przez kilkanaście kolejnych lat[3]. W latach 2001–2002 był członkiem i wiceprzewodniczącym Rady Nadzorczej Porozumienia Programowego Stacji Radiowych Plus. Zasiadał w radach nadzorczych i zarządach wielu przedsiębiorstw. Do 2005 był prezesem Pomorskiego Funduszu Pożyczkowego[4].
W latach 1998–2002 był radnym Rady Miejskiej Sopotu z ramienia Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego[3].
W latach 2005–2006 pełnił funkcję szefa Gabinetu Politycznego Premiera w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. Po dymisji Marcinkiewicza i powołaniu go na stanowisko pełniącego obowiązki Prezydenta Warszawy rozpoczął pracę w Urzędzie m. st. Warszawy, gdzie kierował Biurem Współpracy Międzynarodowej, a od 31 sierpnia 2006 do 1 grudnia 2006 koordynował działalność Biur Kultury, Obsługi Inwestorów, Promocji Miasta, Współpracy Międzynarodowej oraz Wydziałów Kultury dla Dzielnic[5]. Odszedł z pracy w Urzędzie m.st. Warszawy po objęciu funkcji prezydenta przez Hannę Gronkiewicz-Waltz.
W 1996 został konsulem honorowym Republiki Francuskiej w Gdańsku[6]. Jest członkiem Zakonu Maltańskiego[potrzebny przypis].
Został odznaczony polskim Srebrnym Krzyżem Zasługi (2008)[7] oraz francuskim Krzyżem Zasługi[potrzebny przypis].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Sylwetka w serwisie genealogicznym Potomkowie Sejmu Wielkiego.
- ↑ Katarzyna Klukowska, Kto szepcze do ucha premiera [online], Wyborcza.pl, 3 kwietnia 2006 [zarchiwizowane z adresu 2009-04-22].
- ↑ a b Katarzyna Włodkowska, Marek Sterlingow, Człowiek z Sopotu prawą ręką premiera. wyborcza.pl.
- ↑ Bianka Mikołajewska, Kasa rządzi [online], Polityka.pl, 19 sierpnia 2006 [zarchiwizowane z adresu 2007-05-22].
- ↑ Zarządzenie Prezydenta m. st. Warszawy nr 3813/2006 z dn. 31 sierpnia 2006 w sprawie wyznaczenia koordynatorów.
- ↑ Ryszarda Socha, Dyplomata niedrogo [online], Polityka.pl.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 czerwca 2008 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2009 r. nr 4, poz. 30).