Jacques François Antoine Marie Ibert (ur. 15 sierpnia 1890 w Paryżu, zm. 5 lutego 1962 tamże) − kompozytor francuski.

Jacques Ibert
Ilustracja
Imię i nazwisko

Jacques François Antoine Marie Ibert

Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1890
Paryż

Data i miejsce śmierci

5 lutego 1962
Paryż, Francja

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Studiował pod kierunkiem Paula Vidala w Konserwatorium Paryskim. Od 1937 kierownik Akademii Francuskiej w Rzymie, a od 1955 do 1957 także Paryskiej Opery Komicznej. Jego szczątki spoczywają na Cmentarzu Passy.

Cechą charakterystyczną muzyki Iberta są: przejrzyste i zróżnicowane brzmienie, melodyjność, zwięzła forma. Największe uznanie zdobyły jego utwory na instrumenty dęte. Koncert fletowy (1934) był pierwszym utworem koncertowym na ten instrument w XX wieku, który zyskał szeroką popularność.

Odznaczony komandorią Legii Honorowej[1]. Zasiadał w jury konkursu głównego na 4. (1951) i 7. MFF w Cannes (1954).

Opery edytuj

  • Persée et Andromède (1929)
  • Angélique (1927)
  • Le Roi d'Yvetot (1930)
  • Gonzague (1931)
  • L'Aiglon (1937)
  • Les Petites Cardinal (1938)
  • Barbe-bleue (1943)

Muzyka filmowa edytuj

  • Invitation to the Dance (1956)
  • Macbeth (1948)
  • Panique (1946)
  • Feu Mathias Pascal (1937)
  • Golgotha (1935)
  • Maternite (1934)
  • Les Cinq Gentlemen Maudits (1933)
  • Don Quixote (1933)
  • Un Chapeau de Paille d'Italie (1927)

Inne dzieła edytuj

  • Concertino da Camera na saksofon altowy (Koncert na saksofon altowy i 11 instrumentów)
  • Histoires na fortepian

Przypisy edytuj

  1. Jacques François Antoine Marie Ibert (19800035/368/49441). Archives nationales. Site de Paris (www2.culture.gouv.fr)

Bibliografia edytuj

  • Jacques Ibert w: Jean-Pierre Thiollet: Sax, Mule & Co, H & D, 2004.

Linki zewnętrzne edytuj