Wikipedia

Jakub Omieciński

Jakub Omieciński herbu Junosza (ur. 25 stycznia 1793 na Wołyniu, zm. 6 stycznia 1851 w Warszawie)[1] – radca stanu, marszałek szlachty guberni wołyńskiej[2].

Jakub Omieciński
Herb
Junosza
Rodzina

Omiecińscy herbu Junosza

Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1793
Wołyń

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 1851
Warszawa

Ojciec

Antoni Józef Omieciński

Matka

Izabella Trypolska

Żona

Cecylia Lubieniecka

Życiorys edytuj

Jakub Omieciński pełnił liczne funkcje dygnitarskie. Przed objęciem stanowiska marszałka gubernianengo wołyńskiego, był pisarzem sądu powiatowego zwiahelskiego. Następnie, pełnił urząd podkomorzego żytomierskiego[3]. Po ustąpieniu z urzędu marszałka szachy gubernii wołyńskiej, nie lubianego przez szlachtę hrabiego Janusza Ilińskiego[4], o stanowisko konkurował z Teodorem Bóbr-Piotrowickim. Po wygranej, powołany został do sprawowania urzędu[5], jednak wg innych źródeł, administracyjnie stanowisko nie zostało zatwierdzone[6]. Prowadził również biznes wódczany w Petersburgu, na którym się zrujnował[7]. Był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności[2].

Życie prywatne edytuj

Jakub był synem Antoniego Józefa Omiecińskiego oraz Izabelli Trypolskiej, miał dwóch braci; Wincentego i Kajetana (ks. Nepomucen[3]) oraz dwie siostry; Kornelię i Elżbietę[3][8]. Dnia 1 grudnia 1834 w Bereźne ożenił się z Cecylią Lubieniecką herbu Rola[1] (córka Jakuba i Bronisławy Cieszkowskich). Jego córka, Ewa Izabella, zmarła w wieku 4 lub 12 lat, dnia 9 maja 1836 roku[8].

Grób Jakuba Omiecińskiego
 
Na Cmentarzu Powązkowkim w Warszawie; grób Jakuba Omiecińskiego, z płaskorzeźbą wykonaną przez rzeźbiarza Jakuba Tatarkiewicza – anioł stojący, trzymający pochodnię skierowany płomieniem do dołu.
 
Na grobie również widnieje tablica inskrypcyjna: „Aniela z Omiecińskich Jełowicka”. Bratanica Jakuba Omiecińskiego, córka Wincentego Omiecińskiego, oraz Kamili Porczyńskiej[9][10]. Wyszła za mąż za Tomasza Jełowickiego, zmarła bezdzietnie[11].

Zmarł bezpotomnie w domu nr 1301 przy ul. Nowy Świat w Warszawie[12][13] (obecnie ul. Nowy Świat nr. 42)[14]. Pochowany został 8 stycznia 1851 roku na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 14, rząd 1, miejsce 25,26: Jakób Omieciński inw. 3576)[15]. Nabożeństwo żałobne odbyło się 16 stycznia 1851 w Kościele Kapucynów[16]. Jego żona Cecylia Lubieniecka już jako wdowa, zmarła we Włoszech, w mieście Merano w roku 1881 (miejsce grobu nie jest znane), msza żałobna odbyła się w Kościele Wizytek w Warszawie[17].

Był bliskim znajomym poety, Szymona Konopackiego, który wspomina w swoich pamiętnikach historie związane z rodziną Omiecińskich[18], w tym o swojej przyjaźni z braćmi Jakubem i Wincentym Omiecińskim[19].

Zofia Przyłuska dostała się bratu memu, ś. p. Franciszkowi w r. 1830, o czem pod tą datą nadmienię, a Wincenty Omieciński wszedł w związek małżeński z Kamilą Porczyńską, córką marszałka Witalisa Porczyńskiego, siostrą cioteczną mojej żony, gdy ja byłem już żonaty od lat kilku. Z Omiecińskimi braćmi, Jakubem i Wincentym, w poufałej byłem znajomości z powodu, że z nimi jednocześnie pobierałem nauki u Pijarów międzyrzeckich.

Szymon Konopacki, Moja druga młodość: z niewydanych pamiętników Szymona Konopackiego: (1816–1826), T. II, s. 37

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Minakowski ↓, Linki zewnętrzne.
  2. ↑ a b Kurjer Warszawski. 1851, nr 19 [online], crispa.uw.edu.pl [dostęp 2021-08-08].
  3. ↑ a b c Eustachy Antoni (1813-1903) Iwanowski, Pamiątki polskie z różnych czasów, T. 2 s. 472, Nakład autora, 1882 [dostęp 2021-07-31].
  4. ↑ Pamiętniki Tadeusza Bobrowskiego. T. 1 str. 121 [online], polona.pl [dostęp 2021-09-18].
  5. ↑ Pamiętniki Tadeusza Bobrowskiego. T. 1, s. 36 [online], polona.pl [dostęp 2021-09-18].
  6. ↑ Marszałkowie wołyńskiej ziemi przed Unią Lubelską i miana ich spadkobiercy [i marszałkowie szlachty wołyńskiej w porozbiorowej dobie’, s. 51].
  7. ↑ Pamiętniki Tadeusza Bobrowskiego. T. 1 str. 123 [online], polona.pl [dostęp 2021-09-18].
  8. ↑ a b Metryki Wolyn [online], wolyn-metryki.pl [dostęp 2021-08-01].
  9. ↑ Metryki Wolyn [online], wolyn-metryki.pl [dostęp 2021-08-16].
  10. ↑ Aniela z Omiecińskich Jełowicka [online], Wielcy.pl, 16 sierpnia 2021.
  11. ↑ Herbarz Polski: wydanie nowe, elektroniczne Wołyniec – wolasewicz.com [online], www.wolasewicz.com [dostęp 2021-08-24].
  12. ↑ Kurjer Warszawski. 1851, № 6 (8 stycznia) [online], polona.pl [dostęp 2021-08-13].
  13. ↑ Eustachy Antoni (1813-1903) Iwanowski, Pamiątki polskie z różnych czasów, T. 2, s. 509, Nakład autora, 1882 [dostęp 2021-08-14].
  14. ↑ Taryfa domów dla Warszawy 1877 [online], Praktykowanie Genealogii, 23 października 2016 [dostęp 2021-08-08] (pol.).
  15. ↑ Cmentarz Stare Powązki: JAKÓB OMIECIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-06-13].
  16. ↑ Kurjer Warszawski. 1851, nr 13 [online], crispa.uw.edu.pl [dostęp 2021-08-08].
  17. ↑ Kurjer Warszawski / [red. W. Szymanowski]. 1881, nr 21, s. 5 [online], crispa.uw.edu.pl [dostęp 2021-09-16].
  18. ↑ Szymon Konopacki, Moja druga młodość: z niewydanych pamietników Szymona Konopackiego, 1816-1826, tom 2, strona 37, 1899 [dostęp 2021-08-01] (pol.).
  19. ↑ Marek Jerzy Minakowski, Wincenty Omieciński [online], Wielka genealogia Minakowskiego, Wielcy.pl [dostęp 2021-09-18].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jakub_Omieciński&oldid=72046061”