Jakub Secygniowski (zm. 1530)

Jakub Secygniowski, (Sancygniowski, Sęcygniewski) herbu Jelita (zm. 1530) – hetman wojsk zaciężnych polskich w kampanii 1528 roku (dowodził 2000 żołnierzy)[1], hetman okresowy w 1521 roku[2], rotmistrz koronny, dworzanin królewski, starosta buski, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1517 roku[3].

Jakub Secygniowski
Herb
Jelita
Rodzina

Secygniowscy herbu Jelita

Data śmierci

1530

Ojciec

Mikołaj Secygniowski

Matka

Katarzyna Oleska

Żona

Katarzyna Kamieniecka

Dzieci

Mikołaj Secygniowski
Stanisław Secygniowski
Dionizy Secygniowski
Piotr Secygniowski
Jakub Secygniowski
Barbara Secygniowska
Anna Secygniowska

Syn Mikołaja i Katarzyny z Oleskich. Od 1494 był burgrabią zamku krakowskiego i dworzaninem króla Jana Olbrachta. Wziął udział w wojnie litewsko-moskiewskiej (1500–1503), towarzyszył Aleksandrowi Jagiellończykowi w jego pochodzi do Wilna i Połocka. Brał udział w odsieczy Smoleńska. W 1512 uczestniczył w bitwie pod Łopusznem. W 1513 wysłany z misją poselską do Mołdawii. Na czele 200 konnej chorągwi walczył w bitwie pod Orszą. W 1516 rozbił 1000 oddział Tatarów pod Zynkowem, odbijając jasyr. W 1517 posłował do Konstantynopola, uzyskując przedłużenie rozejmu z sułtanem Selimem I Groźnym o 3 lata.

W czasie wojny polsko-krzyżackiej (1519–1521) w 1520 uczestniczył w oblężeniu Kwidzyna. Zygmunt I Stary mianował go dowódcą wojsk polskich na Warmii. Przeprowadził wiele akcji zaczepnych na ziemiach zakonu krzyżackiego. Skutecznie bronił Lidzbarka Warmińskiego przed siedmiotysięczną armią Albrechta Hohenzollerna. W 1524 walczył z Turkami, którzy najechali ziemie ruskie. W 1527 udał się na Węgry, gdzie wziął udział w wojnie pomiędzy Janem Zápolyą a Habsburgami.

Przypisy edytuj

  1. Marek Plewczyński, Naczelne dowództwo armii koronnej w latach 1501-1572, w: Studia i Materiały do Historii Wojskowości t. XXXIV, 1992, s. 53.
  2. Marek Plewczyński, Naczelne dowództwo armii koronnej w latach 1501-1572, w: Studia i Materiały do Historii Wojskowości t. XXXIV, 1992, s. 51.
  3. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 139.

Bibliografia edytuj