Jan Aleksander Koniecpolski
 |
Ten artykuł od 2008-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Jan Aleksander Koniecpolski herbu Pobóg (ur. 1635, zm. zapewne 3 grudnia 1719 w Rakołupach) – starosta baliński od 1683, sieradzki od 1690. Od 1692 koniuszy wielki koronny. Wojewoda bracławski 1704–1710, sieradzki 1710–1719, rotmistrz Jego Królewskiej Mości i starosta doliński w 1683 roku[1].
| |
 Pobóg | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Konstancja Stanisławska |
| Żona |
Elżbieta Rzewuska |
Syn Krzysztofa Koniecpolskiego i Konstancji Stanisławskiej kasztelanki halickiej.
Poseł sejmiku podolskiego na sejm 1683 roku[1]. Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku[2]. W 1718 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[3]. Ze względu na „braki w prawie” do których się przyznawał unikał działalności politycznej i nie uczestniczył w sejmach i sejmikach.
Ożenił się z Elżbietą Febronią Rzewuską, córką podskarbiego wielkiego koronnego Michała Floriana[4]. Zmarł bezpotomnie po długotrwałej chorobie zapewne 3 grudnia 1719, pochowano go w krypcie kościoła Świętej Trójcy w Koniecpolu. Na nim wygasł ród Koniecpolskich, przez co zgodnie z tradycją nad jego grobem złamano szablę i strzaskano tarczę herbową[5]. Jego prawnymi sukcessorami zostali synowie Marianny z Koniecpolskich Walewskiej, wojewodzianki parnawskiej, oraz jej męża Zygmunta, kasztelana rozpirskiego[4].
Założył w 1696 miasto Janów[6]. Ufundował w 1703 r. kościół pw. Matki Bożej Bolesnej w Rożniatowie[7][8].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 608.
- ↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.]
- ↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 205.
- ↑ a b Sadok Barącz, Pamiątki jazłowieckie, Lwów, 1862, s. 145. [dostęp 2017-02-28].
- ↑ dane biograficzne. [dostęp 2017-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].
- ↑ Janusz Brandys, Witold Mielczarek, Częstochowa i okolice: przewodnik, Warszawa: Sport i Turystyka, 1982, s. 105, ISBN 83-217-2397-7, OCLC 11972901 [dostęp 2023-01-16].
- ↑ ROŻNIATÓW. Dawny kościół p.w. Matki Bożej Bolesnej (172? - 173?). Iwano-Frankiwski obw., Kałuszski r-n (Rożniatynski r-n) | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-04-13].
- ↑ Curiae Metropolitanae Ritis Latini, Schematismus archidioecesis leopoliensis ritus latini, Lwów 1931, s. 83.
Bibliografia edytuj
- Adam Boniecki, Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, Warszawa: [s.n.], 1907 (Warszawa: Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów) 1907, cz. 1, t. 11, s. 83–84. [dostęp 2017-03-01]
- Pamiętniki o Koniecpolskich: Przyczynek do dziejów polskich XVII. wieku… wydał Stanisław Przyłęcki. Lwów: drukarnia Piotra Pillera, 1842.
- Józef Gierowski: Koniecpolski Jan Aleksander h. Pobóg (zm. 1719). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XIII/4, zeszyt 59. Wrocław – Warszawa – Kraków : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1968, s. 520–521.