Jan Baptysta Czempiński

lekarz Szkoły Rycerskiej, sekretarz królewski Stanisława Augusta Poniatowskiego

Jan Baptysta Chrzciciel Czempiński herbu Lew z Laurem (ur. 1721 w Warszawie, zm. 7 lutego 1786) – lekarz Szkoły Rycerskiej, sekretarz królewski pochodzenia mieszczańskiego, nobilitowany przez Sejm Rozbiorowy, wykonał pierwsze szczepienie na ospę prawdziwą w Polsce.

Jan Baptysta Chrzciciel Czempiński
Herb
Lew z Laurem
Data i miejsce urodzenia

1721
Warszawa

Data śmierci

7 lutego 1786

Ojciec

Ambroży Tomasz Czempiński

Matka

Teresa

Żona

Magdalena Miller
imię nieznane
Prowidencja Fontana

Dzieci

Paweł Czempiński
Józef Czempiński
Marianna Czempińska
Ignacy Czempiński
Józefa Czempińska
Katarzyna Czempińska
Jan Czempiński
Karolina Czempińska
Teresa Czempińska
Justyna Czempińska

Przywilej nobilitacyjny Jana Baptysty Czempińskiego wydany przez Stanisława Augusta Poniatowskiego

Życiorys edytuj

Urodził się w 1721 roku w rodzinie mieszczańskiej w Warszawie. Ukończył szkoły jezuickie w Warszawie, a następnie Uniwersytet Padewski, gdzie w 1744 roku uzyskał tytuł doktora filozofii i medycyny. Po powrocie do Polski otworzył praktykę lekarską oraz został sekretarzem królewskim. W 1767 roku został lekarzem Szkoły Rycerskiej w Warszawie. W 1769 roku w Szpitalu Dzieciątka Jezus wykonał wraz z Troszlem pierwsze w Polsce szczepienie przeciwko ospie prawdziwej. Nobilitowany na sejmie w 1775 roku, przywilej nobilitacyjny otrzymał w 1781 roku od Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zebrany z cieszącej się dużym uznaniem praktyki lekarskiej kapitał 200 000 złotych polskich stracił w wyniku inwestycji budowlanej[1].

Życie prywatne edytuj

Syn mieszczanina i sekretarza królewskiego Ambrożego Tomasza Czempińskiego i Teresy. Żonaty trzykrotnie, pierwsze małżeństwo z Magdaleną Miller (ok. 1750), z którą miał jednego syna Pawła, z drugą żoną nieznaną z imienia nie miał dzieci, natomiast z trzecią żoną Prowidencją Fontaną herbu Fontana miał piętnaścioro dzieci, z czego przeżyło dziewięcioro[1][2].

Przypisy edytuj

  1. a b Aleksander Maciesza: Polski Słownik Biograficzny. T. IV: (Chwalczewski Jerzy – Dąbrowski Ignacy). Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 1938.
  2.   Marek Jerzy Minakowski: Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl). Wielka Genealogia Minakowskiego, 2018-08-13. [dostęp 2018-08-13].
Tekst na podstawie Polskiego Słownika Biograficznego z tomów wydanych przed ponad 70 laty, którego autorem jest Aleksander Maciesza, a jego teksty nie są już objęte prawem autorskim w zakresie majątkowym; może wymagać uaktualnienia.