Jan Kazimierz Sapieha

hetman wielki litewski

Jan Kazimierz Sapieha herbu Lis (zm. 22 lutego 1730 w Rawiczu) – hetman wielki litewski, starosta bobrujski.

Jan Kazimierz Sapieha
Ilustracja
Herb
Lis
Rodzina

Sapiehowie herbu Lis

Data i miejsce śmierci

22 lutego 1730
Rawicz

Ojciec

Franciszek Stefan Sapieha

Matka

Anna Krystyna Lubomirska

Żona

Ludwika Opalińska

Dzieci

Katarzyna Ludwika Sapieha
Piotr Paweł Sapieha
Franciszek Antoni Sapieha
Paweł Sapieha

Odznaczenia
Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie)

Życiorys edytuj

Był synem Franciszka Stefana, bratem Józefa Franciszka i Jerzego Felicjana. Jego ojcem chrzestnym był Jan III Sobieski.

Po skończeniu nauk w kolegiach jezuickich, udał się w trwającą 5 lat podróż po Europie zachodniej do Anglii, Francji i Holandii. Poseł województw poznańskiego i kaliskiego na elekcję 1704 roku[1]. W 1704 roku był deputatem województwa kaliskiego w konfederacji warszawskiej[2]. Był jednym z przywódców stronnictwa króla Stanisława Leszczyńskiego na Litwie. W 1705 sprowadził z Torunia do Warszawy arcybiskupa lwowskiego Konstantego Zielińskiego, który koronował Leszczyńskiego. W 1705 roku potwierdził pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego[3]. W 1706 jako stronnik Leszczyńskiego został starostą generalnym Wielkopolski. Brał udział w wielu bitwach wojny północnej. Doceniając jego zdolności wojskowe Karol XII spowodował, że jego stryj Kazimierz Jan Sapieha oddał mu w 1708 buławę wielką litewską. 12 kwietnia 1709 w bitwie pod Lachowcami pobił wojska hetmana polnego litewskiego Grzegorza Antoniego Ogińskiego, wspierane przez Rosjan. W 1709 przeszedł na stronę Augusta II. Uzyskał amnestię, ale musiał jednak złożyć urząd hetmański. W 1716 przystąpił do antysaskiej konfederacji tarnogrodzkiej. W 1726 został feldmarszałkiem rosyjskim. Był jednym ze stronników carycy Katarzyny I na dworze petersburskim. W 1727 został generał-gubernatorem Sankt Petersburga i Ingrii.

Był ojcem Katarzyny Agnieszki i Piotra Pawła.

W 1726 roku został odznaczony Orderem św. Aleksandra Newskiego[4].

Przypisy edytuj

  1. Michał Zwierzykowski, Samorząd sejmikowy województw poznańskiego i kaliskiego w latach 1696-1732, Poznań 2010, s. 415.
  2. Konfederacja Generalna, Circa Religionem Orthodoxam et Avitam Libertatem Woiewodztw, Ziem, y Powiatow Zkonfederowanych, [b.n.s]
  3. Articuli pactorum conventorum Stanów tej Rzeczypospolitej i W. X. L. i państw do nich nalężących z Posłami JKM [...], s. 23.
  4. Бантыш-Каменский Н.Н. Списки кавалерам российских императорских орденов Св. Андрея Первозванного, Св. Екатерины, Св. Александра Невского и Св. Анны с учреждения до установления в 1797 году орденского капитула, 2005, s. 118.

Linki zewnętrzne edytuj