Jan Obłąk

polski biskup rzymskokatolicki

Jan Władysław Obłąk (ur. 26 maja 1913 w Borzęcinie[1], zm. 16 grudnia 1988 w Olsztynie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych w zakresie historii Kościoła, biskup pomocniczy warmiński w latach 1962–1982 (do 1967 formalnie gnieźnieński), biskup diecezjalny warmiński w latach 1982–1988, w 1988 biskup senior diecezji warmińskiej.

Jan Obłąk
Ilustracja
Jan Obłąk (1969)
Parate viam Domini
Prostujcie drogę Panu
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

26 maja 1913
Borzęcin

Data i miejsce śmierci

16 grudnia 1988
Olsztyn

Miejsce pochówku

bazylika konkatedralna św. Jakuba w Olsztynie

Biskup diecezjalny warmiński
Okres sprawowania

1982–1988

Biskup pomocniczy warmiński
Okres sprawowania

1962–1982 (do 1967 formalnie gnieźnieński)

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

26 czerwca 1936

Nominacja biskupia

20 listopada 1961

Sakra biskupia

1 kwietnia 1962

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1 kwietnia 1962

Miejscowość

Frombork

Miejsce

katedra Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Konsekrator

Stefan Wyszyński

Współkonsekratorzy

Karol Pękala
Michał Blecharczyk

Życiorys edytuj

Szkołę podstawową ukończył w Borzęcinie, miejscu swego urodzenia. Do gimnazjum uczęszczał w Tarnowie, w 1931 złożył egzamin dojrzałości i wstąpił do tarnowskiego seminarium duchownego. 26 czerwca 1936 otrzymał święcenia kapłańskie i rozpoczął pracę duszpasterską. Pracował jako wikariusz w parafii Ciężkowice, następnie w Nowym Sączu i od 1943 jako administrator parafii Lisia Góra. W 1947 został przeniesiony do Dąbrowy Tarnowskiej. Jednocześnie studiował historię Kościoła na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie 17 sierpnia 1948 uzyskał doktorat teologii z zakresu historii Kościoła.

12 sierpnia 1949 przybył do Olsztyna. 17 października rozpoczął pracę w reaktywowanym po wojnie Wyższym Seminarium Duchownym. Otrzymał stanowisko wicerektora i wykładowcy historii, patrologii i sztuki kościelnej. 26 października 1959 biskup Tomasz Wilczyński mianował go kanonikiem kapituły katedralnej.

20 listopada 1961 został prekonizowany biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej i biskupem tytularnym Abbir Maius z zadaniem posługiwania na Warmii. Sakrę biskupią przyjął 1 kwietnia 1962 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny we Fromborku. Konsekrował go kardynał Stefan Wyszyński, arcybiskup metropolita gnieźnieński i warszawski, któremu asystowali tarnowscy biskupi pomocniczy: Karol Pękala i Michał Blecharczyk[2]. 2 października 1962 został mianowany wikariuszem generalnym diecezji warmińskiej, a 30 listopada prepozytem Warmińskiej Kapituły Katedralnej. W latach 1962–1968 pełnił funkcję rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Olsztynie.

Po śmierci biskupa Józefa Drzazgi (12 września 1978) i po przeniesieniu bpa Józefa Glempa na stolicę prymasowską gnieźnieńską i warszawską zarządzał diecezją warmińską jako wikariusz kapitulny. 13 kwietnia 1982 został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem diecezjalnym diecezji warmińskiej. Uroczysty ingres do prokatedry w Olsztynie odbył 2 maja, a do katedry we Fromborku 30 maja 1982.

Podczas soboru watykańskiego II brał udział w obradach drugiej i czwartej sesji soborowej[3].

Za popularyzację wiedzy o przeszłości Warmii w 1982 otrzymał godność honorowego członka Polskiego Towarzystwa Historycznego.

Został pochowany w konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie[4].

Przypisy edytuj

  1. Borzęcin: abp Ziemba poświęcił pamiątkową tablicę w 100. rocznicę urodzin bp. Jana Obłąka. archwarmia.pl, 2013-06-24. [dostęp 2013-06-27].
  2. K.R. Prokop. Sakry i sukcesja święceń biskupich pasterzy diecezji oraz metropolii warmińskiej w dwóch ostatnich stuleciach. „Studia Warmińskie”. Nr 47, s. 154, 161, 2010. ISSN 0137-6624. [dostęp 2023-02-04]. 
  3. B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.
  4. Rusza remont krypty arcybiskupów w konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie. radioolsztyn.pl, 2018-03-25. [dostęp 2023-02-04].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj