Jan Pakosławic
 |
Ten artykuł od 2016-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Jan Pakosławic ze Strożysk (zm. ok. 1374) – dyplomata, poseł królewski i rycerz. Przyjął nazwisko Rzeszowski od nadanej mu przez króla miejscowości. Był założycielem rodu Półkoziców Rzeszowskich, którzy władali miastem do 1583.
 Pomnik w Rzeszowie | |
 Herb Półkozic | |
| Data śmierci |
ok. 1374 |
|---|---|
| Dzieci |
|
Był właścicielem dóbr Stróżyska, zaś 19 stycznia 1354 r. Kazimierz Wielki nadał mu miasto Rzeszów z okolicą po Dąbrowę na północy, Czudec na zachodzie i wieś Leżajsk na wschodzie.
Około 1360 Jan Pakosławic wystawił w Rzeszowie na Staromieściu kościół pw. świętych Wojciecha i Katarzyny. W 1363 i 1364 roku był posłem króla polskiego do Kurii papieskiej w Awinionie.
Miał trzech synów, z których każdy miał na imię Jan:
- Jan Feliks Rzeszowski (zwany "Starym"[1]) z Przybyszówki, był kontynuatorem linii Półkoziców Rzeszowskich
- Jan Rzeszowski (zm. 1436), arcybiskup lwowski[1]
- Jan z Rzeszowa Staromiejski, którego żoną była Małgorzata Branicka herbu Gryf
Po śmierci Jana Pakosławica ok. 1374 r. dobra rzeszowskie przypadły jego synom, ale nadal zarządzane były wspólnie. Obejmowały one wówczas miasto i 26 wsi. Dopiero w 1450 r. nastąpił podział majątku na trzy oddzielne zespoły.
- ↑ a b Jan Rzeszowski h. Półkozic [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2023-08-07] (pol.).