Wikipedia

Jan Styczyński (lekarz)

polski lekarz, pediatra i hematolog dziecięcy

Jan Roman Styczyński (ur. 24 lutego 1963 w Jabłonowie Pomorskim) – lekarz, nauczyciel akademicki, dr hab. nauk medycznych, profesor zwyczajny Wydziału Lekarskiego i Katedry Pediatrii, Hematologii i Onkologii Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[1]. W latach 2012-2016 pełnił funkcję prorektora ds. Collegium Medicum UMK[2]. Konsultant Krajowy w dziedzinie onkologii i hematologii dziecięcej od 2017r[3]. Redaktor Naczelny „Acta Haematologica Polonica”[4].

Jan Styczyński
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

profesor
Specjalność: pediatria, onkologia i hematologia dziecięca, transplantologia kliniczna
Alma Mater

Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu

Doktorat

22 maja 1996

Habilitacja

23 lutego 2005

Profesura

23 grudnia 2010

Prorektor ds. Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w latach 2012–2016

Pracownik wydziału Lekarskiego CM UMK w latach 1990 - obecnie

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

22 maja 1996 obronił pracę doktorską Ocena skuteczności bierno-czynnego uodpornienia przeciwko zakażeniu wirusem zapalenia wątroby typu B u dzieci z chorobami nowotworowymi, 23 lutego 2005 habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej Modulacja odpowiedzi ex vivo na prednizolon w ostrej białaczce limfoblastycznej u dzieci w świetle mechanizmów steroidooporności[1]. 23 grudnia 2010 otrzymał tytuł profesora w zakresie nauk medycznych[5].

Odbył staże naukowe i kliniczne w Columbia University w Nowym Jorku[6], Vrije Universiteit w Amsterdamie, Hammersmith Hospital w Londynie, Palacky University w Ołomuńcu i Oddziale Transplantacji Szpiku w Poznaniu. Otrzymał stypendia naukowe z British Council, Children Medical Care Foundation (USA), CIBMTR (USA), NUFFIC (Netherlands organization for international cooperation in higher education) i Erasmus University Rotterdam[7][8][9][10][11].

Objął funkcję profesora zwyczajnego w Katedrze Pediatrii, Hematologii i Onkologii na Wydziale Lekarskim Collegium Medicum im. Ludwika Rydygiera w Bydgoszczy Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Prodziekan Wydziału Lekarskiego w latach 2008-2012. Prorektor UMK ds. Collegium Medicum 2012-2016. Przewodniczący kilku komisji Wydziału Lekarskiego. Przewodniczący Rady Collegium Medicum w Bydgoszczy, Przewodniczący Rady Społecznej Szpitala Uniwersyteckiego im. dr. Jurasza oraz Szpitala Uniwersyteckiego im. dr. Biziela w Bydgoszczy w latach 2012-2016. Ekspert i doradca CMKP, NFZ, MZ, AOTMiT. Przewodniczący Zespołu Ekspertów NFZ ds. terapii CAR-T[12][13][14][15][16].

Współtwórca i lekarz nadzorujący Oddział Transplantacji Szpiku Kostnego dla dzieci w Bydgoszczy. Wraz z zespołem, pierwszy w Polsce przeprowadził: transplantację haploidentyczną z poprzeszczepowym cyklofosfamidem[16][17], terapię allogenicznymi limfocytami cytotoksycznymi, terapię czynnikiem wzrostu keratynocytów u dzieci. Dawca komórek krwiotwórczych i popularyzator dawców szpiku kostnego[12][13][14][15][16].

Dorobek naukowy edytuj

Autor ponad 500 opublikowanych prac. Wygłosił ponad 200 wykładów na zaproszenie. Recenzent ponad 1000 artykułów naukowych i postępowań awansowych. Członek Zarządu Głównego oraz Przewodniczący Polskiej Pediatrycznej Grupy ds. Zakażeń Polskiego Towarzystwa Onkologii i Hematologii Dziecięcej oraz Członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów. Promotor 18 doktoratów. W latach 2017-2021 pierwszy w rankingu najwyżej punktowanych naukowców Collegium Medicum w Bydgoszczy[14][15][16].

Przewodniczący Infectious Diseases Working Party w EBMT (European Society for Blood and Marrow Transplantation) oraz członek Zarządu i Komitetu Naukowego EBMT[16][18]. Członek Komitetu Organizacyjnego i wiceprezydent ECIL (European Conference on Infections in Leukemia) zrzeszającego 4 międzynarodowe towarzystwa naukowe (EBMT, EORTC, ICHS, LeukemiaNet). Członek International Advisory Board w Lancet Haematology w latach 2014-2020. Członek międzynarodowych towarzystw naukowych: EBMT, ASH, SIOP. Członek trzech komisji Polskiej Akademii Nauk[14]. Wprowadza i rozwija nowe metody terapii w onkologii, zwłaszcza terapie komórkowe[19][20][21][22][23][24].

Wyróżnienia edytuj

Otrzymał tytuł „Osobowości roku województwa kujawsko-pomorskiego” w zakresie „Nauka” za rozwój terapii komórkowych, oraz nominację w zakresie „Działalność społeczna i charytatywna”. Był wyróżniany m.in.:

  • nagrodą Ministra Zdrowia, Marszałka Województwa kujawsko-pomorskiego,
  • medalem PTHiT za zasługi dla polskiej hematologii,
  • medalem Honoris Causa Educationis (Rada Naukowa Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego),
  • nagrodami PTOHD i nagrodami Rektora
  • Nagrodą Rady Doktorantów Collegium Medicum w Bydgoszczy,
  • Odznaką „Przyjaciel dziecka” nadana przez Towarzystwo Przyjaciół Dzieci, Bydgoszcz[1],
  • Złoty Krzyż Zasługi (2022)[25].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Jan Styczyński, prof. dr hab. n. med. Jan Styczyński – KRAUM [online] [dostęp 2022-01-15] (pol.).
  2. ↑ KONFERENCJA REKTORÓW AKADEMICKICH UCZELNI MEDYCZNYCH [online] [dostęp 2022-01-15] (pol.).
  3. ↑ Konsultanci krajowi - Ministerstwo Zdrowia - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Zdrowia [dostęp 2022-01-17] (pol.).
  4. ↑ Acta Haematologica Polonica [online], journals.viamedica.pl [dostęp 2022-01-17].
  5. ↑ Collegium Medicum UMK [online], www.cm.umk.pl [dostęp 2022-01-17].
  6. ↑ prof. dr hab. n. med. Jan Styczyński – KRAUM [online] [dostęp 2022-01-17] (pol.).
  7. ↑ Przede wszystkim jestem lekarzem. Wiadomości Akademickie, 2010; 38: 2-9
  8. ↑ Dawca szpiku ratuje życie. Gazeta Pomorska, 2010; 16 października.
  9. ↑ Nie pytaj, co Twoja Uczelnia może zrobić dla Ciebie, zapytaj, co Ty możesz zrobić dla swojej Uczelni. Wiadomości Akademickie, 2012; 44: 7-8.
  10. ↑ Życie ciągle mnie zaskakuje. Głos Uczelni (UMK), 2013 (9): 13-15.
  11. ↑ 10 lat minęło. Głos Uczelni (UMK), 2014 (12): 5-8.
  12. ↑ a b Medycyna w rozkwicie. Medycyna bydgoska odnosi sukcesy, a to powinno pomóc pacjentom. Express Bydgoski, 2014; 18 czerwca.
  13. ↑ a b Bronimy autonomii Collegium Medicum. Gazeta Wyborcza, 2019; 19 kwietnia (magazyn)
  14. ↑ a b c d Tworzymy naukę na pożytek ludzi. Wiadomości Akademickie, 2021; 84: 2-10.
  15. ↑ a b c Gazeta Pomorska, 2021; 7 września / Express Bydgoski, 2021; 7 września. Transplantolog, ale też dawca szpiku (Osobowość roku województwa kujawsko-pomorskiego: Nauka).
  16. ↑ a b c d e Encyklopedia Osobistości Rzeczypospolitej Polskiej. Wyd. VII. Britishpedia. British Publishing House. 2021
  17. ↑ Transplantologia kliniczna. Przeszczepy komórkowe. Red: WW Jędrzejczak, L.Cierpka. Termedia. Poznań 2021
  18. ↑ Pierwszy Polak w ponad 30-letniej historii przeszczepienia szpiku i krwi – prof. Jan Styczyński z Bydgoszczy wybrany do władz EBMT [online], hematoonkologia.pl [dostęp 2022-01-17] (pol.).
  19. ↑ Dziś i jutro onkologii dziecięcej w Polsce. Gazeta Wyborcza, 2020; 4 września.
  20. ↑ Nowotwory u dzieci należy leczyć najnowocześniej. Puls Medycyny, 2021, 10 lutego.
  21. ↑ Prof. dr hab. n. med. Jan Styczyński został ambasadorem ogólnopolskiego programu szczepień przeciw COVID-19. Express Bydgoski, 2021; 14 stycznia.
  22. ↑ Bydgoscy medycy będą leczyć dzieci z chorobami nowotworowymi żywym lekiem. Nadzieja też jest żywa. Express Bydgoski, 2021; 3 września.
  23. ↑ Będziemy u nas stosować „żywy lek”. Ponad 2 miliony Polaków chce oddać swój szpik. Gazeta Pomorska, 2021; 3 września.
  24. ↑ Szanse na wyleczenie są większe niż u dorosłego. Świat Lekarza. 2021, 7 listopada
  25. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 1050
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Styczyński_(lekarz)&oldid=73620976”