Jan V Thurzo

biskup wrocławski

Jan V Thurzo, w pisowni węgierskiej Thurzó, w słowackiej Turzo, czasem także Turzon, właściwie Thürzinn (ur. 16 kwietnia 1464 lub 1466[a] w Krakowie, zm. 2 sierpnia 1520 w Nysie) – biskup wrocławski.

Jan V Thurzo
Ilustracja
Nagrobek biskupa Jana Thurzona w katedrze wrocławskiej
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1466
Kraków

Data i miejsce śmierci

2 sierpnia 1520
Nysa

Miejsce pochówku

archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu

Biskup wrocławski
Okres sprawowania

1506-1520

Rektor Akademii Krakowskiej
Okres sprawowania

1498-1499

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

22 marca 1506

Biografia edytuj

 
Biskup Jan Thurzo adoruje św. Jana Chrzciciela. Tablica erekcyjna na zamku w Javorniku

Pierworodny syn szlachcica węgierskiego pochodzenia niemieckiego Jana Thurzo, osiadłego w Polsce burmistrza miasta Krakowa i jego pierwszej żony Urszuli Bem (Böhm), których ślub odbył się w 1465. Nauki pobierał w Akademii Krakowskiej, gdzie w 1484 uzyskał stopień bakałarza, a w 1487 magistra. Następnie wyjechał do Włoch, gdzie studiował prawo kanoniczne. Po uzyskaniu tytułu doktora praw (doctor decretorum) powrócił do Krakowa, gdzie był profesorem, a później w 1498 rektorem Akademii Krakowskiej.

Był również scholastykiem gnieźnieńskim i kanonikiem krakowskim, potem dziekanem wrocławskim, od 11 marca 1502 – koadiutorem, a od 1506, po śmierci Jana IV Rotha, biskupem wrocławskim. Na stanowisku tym odbył 7 synodów diecezjalnych[b] i wspólnie z bratem swym Stanisławem, biskupem ołomunieckim, koronował trzyletniego Ludwika Jagiellończyka na króla czeskiego. Król polski Jan I Olbracht korzystał z usług Jana Thurzo w misjach dyplomatycznych.

Jako biskup dbał we wrocławskiej diecezji o kult św. Anny, pozostawał wierny tradycjom i przepisom kościelnym. Biegły w naukach i wysokich cnót pasterz, otwarty na nowe idee i prądy w kulturze i w teologii, utrzymywał kontakty z Erazmem z Rotterdamu, Marcinem Lutrem i Filipem Melanchtonem. Nie był luteraninem, ale tolerował wydawanie już w 1518 we Wrocławiu, na terenie jego diecezji, pierwszych kazań Lutra o odpustach i łasce, a w 1519 – jego następnych kazań i dysputy lipskiej. Ta tolerancyjność była przyczyną zwrócenia się wrocławskiej kapituły katedralnej do biskupa Thurzo z prośbą, by w porozumieniu z radą miejską wydał zakaz druku „pism heretyckich”. Do wydania takiego zakazu jednak nie doszło, Jan Thurzo zmarł w sierpniu roku następnego; z drugiej strony Melanchton i Luter nazwali go „najlepszym biskupem stulecia”.

Jan Thurzo był wielkim miłośnikiem sztuki i nauki, mecenasem artystów (m.in. kupował obrazy Albrechta Dürera i Lucasa Cranacha, katedrę zaopatrywał w wyroby jubilerskie), poetów, i utalentowanej młodzieży, którą kierował nierzadko do nowo powstałego uniwersytetu w Wittenberdze. Z jego polecenia wybudowany został w 1509 renesansowy zamek w Javorníku (późniejsza rezydencja wrocławskich biskupów); samą katedrę wrocławską kazał pokryć miedzianą blachą, w 1517 ufundował nowy portal zakrystii, uważany za pierwsze dzieło renesansu na Śląsku; w 1520 ukończono dom kapitulny z archiwum i biblioteką. Jan Thurzo pochowany jest w ufundowanej przez siebie kaplicy św. Jana Chrzciela w północno-wschodnim narożniku katedry, gdzie częściowo zachował się jego nagrobek.

Oprócz mszału, wydanego dla diecezji wrocławskiej (Kraków, 1505), ogłosił Statuta synodia antiqua Dioecesis Vratislaviensis (Norymberga, 1512).

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. Data 1464 wynika z określenia na nagrobku wieku biskupa w chwili śmierci na 56 lat. Informacja ta, o ile nie jest błędna, oznacza, że był dzieckiem nieślubnym. Data 1466 pochodzi z wystawionego dla niego z polecenia ojca horoskopu.
  2. Ustawodawstwem synodalnym Jan Thurzo starał się podnieść poziom duchowieństwa śląskiego mając samemu świadomość własnych zaniedbań w religijnej gorliwości. Wniosły one niewiele zmian, gdyż uznano, że istniejące prawa są wystarczające.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj