Jan Wiechoczek

Jan Wiechoczek
Data i miejsce urodzenia	29 października 1914 ; Chorzów
Data śmierci	zaginął w 1939
Wzrost	165 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata	Klub
1932–1936	Ruch Chorzów
Kariera seniorska
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Jan Wiechoczek (ur. 29 października 1914 w Chorzowie, zaginął w 1939 jako żołnierz Wojska Polskiego) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika.

Wiechoczek był wychowankiem Ruchu Chorzów. W latach 1932–1936 grał w juniorach tego klubu, po czym w sezonie 1937 zasilił zespół seniorów^[1]. W „Niebieskich” zadebiutował 1 sierpnia 1937 roku w zremisowanym bezbramkowo meczu z AKS-em Chorzów, zaś pierwszą bramkę strzelił 5 września 1937 roku w wygranym 8:1 spotkani z Garbarnią Kraków. Wiechoczek zaliczył w tej konfrontacji jeszcze dwa trafienia, dzięki czemu skompletował hat tricka^[2]. W debiutanckim sezonie na poziomie I ligi zajął z drużyną trzecie miejsce w tabeli na zakończenie rozgrywek ligowych, natomiast w sezonie 1938 został z Ruchem mistrzem Polski. W 1937 roku zdobył z reprezentacją Śląska Puchar Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Wiechoczek zagrał 14 listopada 1937 roku w wygranym 5:1 finałowym meczu z Krakowem. W latach 1938–1939 występował w WKS-ie Bytomiak. Wiechoczek zaginął w 1939 jako żołnierz Wojska Polskiego. Jego rodzina nigdy nie uzyskała informacji o jego losie. Pracował w charakterze robotnika. Nosił boiskowe przydomki „Owens” i „Ufka”^[1].