Jan Wołowiec
Jan Wołowiec – sierżant Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Uroczystość dekoracji Jana Wołowca (z prawej) Orderem Virtuti Militari 24 stycznia 1937 w Katowicach | |
sierżant | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
---|---|
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Życiorys edytuj
Podczas wojny domowej w Rosji w 1918 i 1919 walczył na dalekim wschodzie jako sierżant 1. Kompanii Polskiego Samodzielnego Oddziału Murmańskiego (tzw. Murmańczycy), dowodzonej przez por. Bolesława Ducha, w ramach interwencyjnych wojsk brytyjskich walczących z oddziałami Armii Czerwonej. Brał udział w walkach oddziału, a w 1919 został ranny w bitwie pod Bolszymi Oziorkami. Pod koniec 1919 powrócił do niepodległej Rzeczypospolitej.
W 1921 został zwolniony z Wojska Polskiego i rozpoczął pracę zarobkową. Za swoje czyny otrzymał Order Virtuti Militari[1] w 1921. Przez wiele lat, niespełna dwie dekady istnienia II Rzeczypospolitej, nie zdołano doręczyć Janowi Wołowcowi odznaczenia, a order przechowywała Kapituła Orderu Virtuti Militari. Pod koniec lat 30. Zarząd Główny Związku Murmańczyków odnalazł Jana Wołowca, który pracował w Kopalni Węgla Kamiennego „Saturn” w Czeladzi. Uroczystej dekoracji Orderem Virtuti Militari na Placu Józefa Piłsudskiego w Katowicach 24 stycznia 1937 dokonał były dowódca oddziału murmańskiego, minister spraw wojskowych płk Julian Skokowski.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Krzyż Wojenny (Francja)
- Medal Wojskowy (Wielka Brytania)
- Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja)
- Médaille Interalliée (Francja)
- Biało-Amarantowa Wstążka z Palmą
Przypisy edytuj
- ↑ Polish Order of the Virtuti Militari Recipients 1792-1992 – W2. feefhs.org. [dostęp 2015-03-24]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Dekoracja orderem Virtuti Militari odnalezionego Murmańczyka. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 18 z 24 stycznia 1937.