Janko Vukotić
Janko Vukotić, cyr. Јанко Вукотић (ur. 18 lutego 1866 w Čevie, zm. 4 lutego 1927 w Belgradzie) – czarnogórski generał w okresie wojen bałkańskich i I wojny światowej, premier rządu czarnogórskiego w latach 1913–1915, ojciec Vasiliji Vukotić.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 lutego 1866 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 lutego 1927 |
| 7. premier Czarnogóry | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Ukończył akademię wojskową w Modenie. W 1908 został wysłany jako specjalny przedstawiciel Czarnogóry na rozmowy z serbskimi oficerami odnośnie do wspólnych działań przeciwko Turcji Osmańskiej. Został zatrzymany w Zagrzebiu przez policję austro-węgierską. Miał wtedy stwierdzić, że jeśli po raz kolejny wkroczy na terytorium Austro-Węgier to tylko z szablą w ręku[2]. W 1910 został mianowany dowódcą 1 dywizji piechoty armii czarnogórskiej. W czasie I wojny bałkańskiej kierował operacjami armii czarnogórskiej w Sandżaku, a następnie objął funkcję szefa sztabu armii.
W styczniu 1916 dowodził oddziałami czarnogórskimi, które odniosły zwycięstwo nad armią austro-węgierską w bitwie pod Mojkovacem. 25 stycznia 1916, w imieniu Czarnogóry podpisał rozejm z Austro-Węgrami, a następnie trafił do niewoli.
Miał syna Wukaszina i córkę o imieniu Wasilija.
Był odznaczony Orderem Gwiazdy Jerzego Czarnego i Orderem Daniły I. W marcu 1997 w centrum Mojkovaca odsłonięto gigantyczny pomnik Vukoticia.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Countries Me-My. [dostęp 2016-03-18]. (ang.).
- ↑ J.Treadway, The Falcon and the Eagle. Montenegro and Austria 1908-1914, Purdue University Press 1983, s. 154.