Janowice (powiat ostrowiecki)

wieś w województwie świętokrzyskim, powiecie ostrowieckim

Janowicewieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie ostrowieckim, w gminie Waśniów[4][5].

Janowice
wieś
Ilustracja
Dom rodzinny mjr Jana Piwnika „Ponurego”
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

ostrowiecki

Gmina

Waśniów

Liczba ludności (2020)

140[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

27-425[3]

Tablice rejestracyjne

TOS

SIMC

0275978[4]

Położenie na mapie gminy Waśniów
Mapa konturowa gminy Waśniów, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Janowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Janowice”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Janowice”
Położenie na mapie powiatu ostrowieckiego
Mapa konturowa powiatu ostrowieckiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Janowice”
Ziemia50°50′59″N 21°14′39″E/50,849722 21,244167[1]

W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Janowice, po jej zniesieniu w gromadzie Momina. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.

Przez wieś przechodzi szlak rowerowy czarny czarny szlak rowerowy z Nowej Słupi do Opatowa.

Historia edytuj

Wieś sięga metryką XIV wieku, z Janowic pisał się Jan Nagowcza (Iohanne Nagowcza de Ianowicze), co potwierdzają dokumenty z 1380-01-27 27 stycznia 1380(dts) roku wydane w Opatowie.

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego, Janowice były wsią rządową w powiecie opatowskim, gminie Boksyce, parafii Momina, położoną w odległości 17 wiorst od Opatowa.

W 1827 roku było tam 12 domów i 92 mieszkańców; pod koniec XIX wieku – 25 domów, 149 mieszkańców, 2 morgi ziemi dworskiej i 329 mórg ziemi włościańskiej[6].

Według Jana Długosza (w roku 1442), wieś była własnością klasztoru świętokrzyskiego. W 1578 roku opat płacił tu od 7 osadników, 3,5 łana, 3 komorników i 2 ubogich.

W 1912 roku urodził się tutaj Jan Piwnik pseudonim Ponury. W jego rodzinnym domu zorganizowano Izbę Pamięci. Zgromadzone są w niej pamiątki rodzinne oraz przedmioty, których używał Ponury podczas swojej działalności partyzanckiej. Przed domem znajduje się głaz z metalową tablicą podającą krótką biografię Jana Piwnika[7].

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 44087
  2. Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 5-6 [dostęp 2022-04-22]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 367 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa 1880-1885, Tom III, s. 427; Tom XVI, cz. 1., s. 637.
  7. Wojciech Königsberg, Droga „Ponurego”. Rys biograficzny majora Jana Piwnika. Wyd. Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2011, s. 360. ISBN 978-83-7399-475-1.