Wikipedia

Janusz Konopnicki

polski żołnierz

Janusz Konopnicki (ur. 12 października 1895 w Kapitule, zm. 14 listopada 1962) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Janusz Konopnicki
podpułkownik artylerii podpułkownik artylerii
Data i miejsce urodzenia

12 października 1895
Kapituła

Data śmierci

14 listopada 1962

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

13 Pułk Artylerii Lekkiej

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Życiorys edytuj

Urodził się 12 października 1895 w Kapitule nad Bzurą, w rodzinie Jana (1868–1930), zarządcy majątku księcia Michała Piotra Radziwiłła, i Jadwigi z Brzozowskich (ok. 1869–1908)[1][2][3][4][a]. Był wnukiem Jarosława i Marii Konopnickich oraz bratem Anny (1894–1948), Zofii (1898–1971), żony Jana Grankowskiego (1900–1988), i Marii (1902–1976), żony Jana Smoleńskiego (1898–1956), a także przyrodnim bratem Anieli (1912–1940), żony Antoniego Bieleckiego (1902–1988), rotmistrza 9 pułku ułanów i Krystyny (1913–1988), żony Zygmunta Edwarda Elsnera (1896–1957), majora 9 pułku ułanów[5][6][7].

Janusz w czasie I wojny światowej walczył w szeregach armii rosyjskiej. Był chorążym w 11 Syberyjskiej Brygadzie Artylerii Strzelców (ros. 11-я Сибирская стрелковая артиллерийская бригада). 28 sierpnia 1915 pod Grodnem został ranny[8].

Z dniem 11 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłego I Korpusu Polskiego i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika i przydzielony do Oficerskiej Szkoły Artylerii w Rembertowie[9][10]. Później służył w 4 pułku artylerii polowej[11]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[12]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 184. lokatą w korpusie oficerów piechoty[13]. Później został przeniesiony do 8 dywizjonu artylerii konnej w Białymstoku[14][15]. 1 grudnia 1924 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 15 sierpnia 1924 i 26. lokatą w korpusie oficerów artylerii[16]. W marcu 1927 został przeniesiony do 7 pułku artylerii polowej w Częstochowie[17][18]. 16 października 1928 został przeniesiony do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym na stanowisko oficera ordynansowego I zastępcy szefa Sztabu Generalnego[19][20]. Od 15 czerwca do 15 września odbył staż w 4 pułku artylerii polowej w Inowrocławiu i 12 pułku piechoty w Wadowicach[20], a od 15 października do 15 grudnia 1930 ukończył Kurs próbny przy Wyższej Szkole Wojennej. 5 stycznia 1931 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu 1930/32[21][22]. 1 listopada 1932, po ukończeniu kursu bez dyplomu naukowego, został przeniesiony do 2 pułku artylerii lekkiej Legionów w Kielcach[23][24]. Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 2. lokatą w korpusie oficerów artylerii[25][26]. W marcu 1939 pełnił służbę w 13 pułku artylerii lekkiej w Równem na stanowisku dowódcy II dywizjonu[27]. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej. Wziął udział w bitwie pod Tomaszowem Mazowieckim (6 września), a później w obronie Warszawy[28]. Po kapitulacji załogi stolicy przebywał w niewoli niemieckiej, w Oflagu IV B Königstein, a od 3 czerwca 1940 w Oflagu VII A Murnau[4]. Po uwolnieniu z niewoli służył w Polskich Siłach Zbrojnych, awansując na podpułkownika[29]. Po demobilizacji pozostał w Wielkiej Brytanii na emigracji[29].

Zmarł 14 listopada 1962[2][29]. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[30].

3 czerwca 1924 w Sulejowie ożenił się z Martą Gawrońską (ok. 1901–1988), z którą miał dwóch synów: Jarosława (1925–1959) i Jacka (1934–1994)[31][32][33][34].

Ordery i odznaczenia edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Według Marka Jerzego Minakowskiego urodził się w Młynie Kapitulnym[2]. Na stronie internetowej „Konopnicka na Dobrej” zamieszczono informację, że Jan Konopnicki w 1900 został zarządcą i dzierżawcą młyna w Arkadii, gdzie odbywały się zjazdy rodziny Konopnickich, święta i narady familijne, na których bywała również Maria Konopnicka[1]. Młyny Kapitulne zobacz na Planie sytuacyjnym miasta Łowicz [1].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Konopnicka na Dobrej : Listy do Jana Konopnickiego. Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie. [dostęp 2023-05-20]..
  2. ↑ a b c Marek Jerzy Minakowski: Janusz Stanisław Konopnicki z Konopnicy h. Jastrzębiec. [w:] Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl) [on-line]. Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne. [dostęp 2023-05-04].
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-20]..
  4. ↑ a b Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-05-20].
  5. ↑ Magnone 2010 ↓, s. 21.
  6. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 133, 142, 695.
  7. ↑ Prawnuk Marii Konopnickiej opowiada o losach wojennych. Rzeczpospolita. [dostęp 2023-05-21].
  8. ↑ Памяти героев Великой войны 1914–1918 : Поиск героев войны : Конопницкий Януш Янович. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2023-05-21]. (ros.).
  9. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 2 z 12 stycznia 1919, poz. 79.
  10. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 4 z 16 stycznia 1919, poz. 216.
  11. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 283.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 29 stycznia 1921, s. 147.
  13. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 204.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 808, 822.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 727, 746.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924, s. 743.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927, s. 73.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 381, 464.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928, s. 344.
  20. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930, s. 234.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 7.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 188, 800.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 423.
  24. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 98.
  25. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 426.
  26. ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 165.
  27. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 731.
  28. ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 63, 372.
  29. ↑ a b c d Tadeusz Łaszczewski: Obrona Warszawy i Modlina - 1939 r. nazwiska K. Janusz Stankiewicz. [dostęp 2023-05-20].
  30. ↑ Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ KONOPNICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-05-20].
  31. ↑ Nasza rodzina. „Polska Zbrojna”. 201, s. 5, 1924-07-24. Warszawa. .
  32. ↑ Marek Jerzy Minakowski: Marta Gawrońska. [w:] Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl) [on-line]. Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne. [dostęp 2023-05-20].
  33. ↑ Jarosław Konopnicki. Geni.com. [dostęp 2023-05-20].
  34. ↑ Jacek Konopnicki. Geni.com. [dostęp 2023-05-20].
  35. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 188.
  36. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-20]..

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Janusz_Konopnicki&oldid=70603345”