Janusz Rowiński
Janusz Alojzy Rowiński[a] (ur. 20 lipca 1899, zm. 24 listopada 1994) – major piechoty magister Wojska Polskiego.
 major piechoty
| |
| Data urodzenia |
20 lipca 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 listopada 1994 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
17 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Janusz Rowiński jako piętnastoletni ochotnik służył w Legionach następnie w Polskiej Organizacji Wojskowej[5].
Po zakończeniu wojny został zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i przydzielony do 17 pułku piechoty w Rzeszowie[6]. W 1923 i 1924 roku był oddelegowany do Oddziału III Sztabu Generalnego[7][8]. 19 marca 1928 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 355. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. W marcu 1932 został przeniesiony z 29 pułku piechoty w Kaliszu do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[10][11][12][13]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 92. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. W 1939 pełnił służbę w 5 pułku strzelców podhalańskich w Przemyślu na stanowisku dowódcy III batalionu[15]. Na czele tego batalionu walczył w kampanii wrześniowej.
Po wojnie pozostał na emigracji. Mieszkał w Londynie i działał w Instytucie Józefa Piłsudskiego. Był członkiem honorowym Instytutu[16].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4962 (1921)[17]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1990)[18]
- Krzyż Niepodległości (29 grudnia 1933)[19]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1978)[20]
- Krzyż Walecznych[21]
Uwagi edytuj
- ↑ Do 1934 w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Janusz II Rowiński” w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie kpt. piech. Janusza I Rowińskiego (ur. 21 lipca 1895)[2][3]. W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie imion i daty urodzenia kpt. Janusza II Rowińskiego z „Janusz II ur. 20.06.1899” na „Janusz Alojzy ur. 20.07.1899”. Równocześnie sprostowano imię kpt. Janusza I Rowińskiego z „Janusz I” na „Jan”[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Panteon Polski nr 48, str 11, Lwów wrzesień 1928.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 135, 209.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 53, 591.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 32, 36.
- ↑ Za działalność w POW został odznaczony Virtuti Militari.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 33, 229.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 174, 539.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 10, 164, 385.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928 roku, s. 54.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 230.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 69, 803.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 69.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 67.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 29.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 657.
- ↑ Patrz.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, s. 1722.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 3 maja 1990 roku. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 51, Nr 4 z 20 grudnia 1990.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 27, poz. 41 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 26, Nr 5 z 31 grudnia 1978.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 69.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.