Januszewo (powiat kościański)
wieś w województwie wielkopolskim, powiecie kościańskim
Januszewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie kościańskim, w gminie Kościan[4].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
116[2] |
| Strefa numeracyjna |
65 |
| Kod pocztowy |
64-000[3] |
| Tablice rejestracyjne |
PKS |
| SIMC |
0371570 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kościan  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kościańskiego  | |
 52°00′09″N 16°45′27″E/52,002500 16,757500[1]
| |
W pobliżu miejscowości przepływa Kanał Kościański[5].
Pod koniec XIX wieku w Januszewie było 14 domów i 123 mieszkańców[6]. Pod względem wyznaniowym 98 z nich było katolikami, 21 ewangelikami, a 4 wyznania żydowskiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa leszczyńskiego[5].
W 2011 roku w Januszewie mieszkało 116 osób[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 44407
- ↑ a b woj. wielkopolskie >> pow. kościański >> gmina Kościan. Wszystkie dane dla miejscowości Januszewo. [w:] Bank Danych Lokalnych [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-06-11].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 376 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 708, 13 lutego 2013. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-06-11].
- ↑ a b Alicja Dziewulska, Jan Maj: Kościan: mapa topograficzna Polski. Wydanie turystyczne. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, 1997. ISBN 83-7135-149-6.
- ↑ a b Januszewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 443.