Jaroslav Stuchlík (ur. 22 kwietnia 1890 w Uhlíře, zm. 8 grudnia 1967 w Pradze) – czeski lekarz psychiatra, psychoanalityk, psycholog, socjolog, botanik, profesor psychiatrii Uniwersytetu w Bratysławie.

Życiorys edytuj

Syn Antonína Stuchlíka. Ukończył gimnazjum w Kutné Hoře (1909). Studiował nauki przyrodnicze i medycynę na Uniwersytecie w Zurychu. W latach 1912/13 uzupełniał studia w klinice Emila Kraepelina w Monachium. W latach 1913–1914 w klinice Burghölzli w Zurychu u Eugena Bleulera jako asystent. Od 1917 w Wiedniu, poznał Freuda, Junga i Adlera. Po odzyskaniu niepodległości przez Czechy pracował w szpitalu w Koszycach. W 1945 mianowany szefem kliniki psychiatrycznej w Pilźnie. W 1948 mianowany profesorem. Do 1955 obowiązywał go zakaz publikacji.

W 1912 ożenił się z Sorą Sirotoff[1].

Jego uczniem i asystentem był Emanuel Windholz.

Wybrane prace edytuj

  • Ueber die hereditären Beziehungen zwischen Alkoholismus und Epilepsie
  • Psychoanalysa: Základní pojmy, pracovní methody, provotné theorie. Praha, 1918
  • Obrana proti duševním chorobám, 1923
  • La Conception psychologique de l'hypnose et de la suggestion. Paris, 1965
  • Prolegomena ke studiu neofasií (I–VII)
  • Neofatické polyglotie psychotiků, 2006

Przypisy edytuj

  1. Matrikeledition [online], www.matrikel.uzh.ch [dostęp 2017-11-18].