Jaskinia Małołącka
Jaskinia Małołącka (Jaskinia w Małołączniaku, Małołącka Studnia) – jaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się na północno-wschodnich stokach Małołączniaka, nad Kotlinami[1], na wysokości 1873 m n.p.m[2]. Długość jaskini wynosi 258 metrów, deniwelacja 166 metrów[3].
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
258 m |
| Głębokość |
166 m |
| Deniwelacja |
166 |
| Wysokość otworów |
1872,7 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
220 m |
| Ekspozycja otworów |
ku N |
| Data odkrycia |
12 sierpnia 1959 |
| Odkrywca |
S. Wójcik |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.07 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′19″N 19°55′18″E/49,238672 19,921764
| |
70 metrów na południe od otworu Jaskini Małołąckiej znajduje się wejście do Jaskini nad Kotlinami z systemu Jaskini Wielkiej Śnieżnej[1].
Opis jaskini edytuj
Jaskinia ma rozwinięcie pionowe – jest ciągiem stromych progów i pochylni. Występuje w niej bardzo duże zagrożenie ze strony spadających kamieni i gruzu[1]. Z tego powodu Jaskinia Małołącka jest najrzadziej odwiedzaną spośród stosunkowo głębokich jaskiń tatrzańskich[3].
Jaskinię stanowi ciąg bez większych odgałęzień. Prowadzi on z niewielkiego otworu do małej salki i dalej przez pochylnię do następnej salki. Tutaj zaczynają się progi: pierwszy (18 metrów głębokości) i drugi (16 metrów). Dalej ciąg jest w miarę poziomy nazwany Ruchomymi Schodami. Za nimi są kolejne progi: pierwszy (18 metrów) i drugi (12,5 metrów). Na końcu znajduje się studnia (21 metrów głębokości). Stąd odchodzą dwa krótkie korytarze kończące się zawaliskami. W jednym z korytarzy znajduje się najniższy punkt jaskini – 166,5 m[4][5].
Przyroda edytuj
Jaskinia ma pochodzenie tektoniczne.
Ściany są mokre. Występuje w niej jeden ciek wodny na głębokości około 65 metrów[5][4].
Historia odkryć edytuj
Jaskinia została odkryta 12 sierpnia 1959 roku przez Stanisława Wójcika z Zakopanego. Kilka kolejnych wypraw grotołazów z Zakopanego i Krakowa pozwoliło do kolejnego roku na osiągnięcie głębokości 164 metrów. Ostatnie odkrycia miały miejsce w 1982 roku, a dokonali ich grotołazi z Wrocławia[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 714–715. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
- ↑ a b c Jaskinia Małołącka. Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA. [dostęp 2016-02-08].
- ↑ a b Jerzy Grodzicki (red.), Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Małej Łąki, PTPNoZ, Warszawa, 2000
- ↑ a b Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-02-24].