Jaskinia Nowa na Miedziance
Jaskinia Nowa na Miedziance – jaskinia w Górach Świętokrzyskich. Wejście do niej znajduje się w północno-zachodnim zboczu góry Miedzianka, w pobliżu Chęcin, na wysokości 332 m n.p.m. Długość jaskini wynosi 26 metrów, a jej deniwelacja 10 metrów[1].
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
26 m |
| Głębokość |
10 m |
| Deniwelacja |
10 m |
| Wysokość otworów |
332 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
50 m |
| Ekspozycja otworów |
ku górze |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Ochrona i dostępność |
niedostępna turystycznie |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) G-2.19 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 50°50′52″N 20°21′32″E/50,847778 20,358889
| |
Jaskinia ma połączenie z pobliską sztolnią Trzy Kominy. Znajduje się na terenie Rezerwatu Przyrody Góra Miedzianka i jest nieudostępniona turystycznie.
Opis jaskini
edytujZa niewielkim, kwadratowym otworem wejściowym zaczyna się 6-metrowa studnia. Z jej dna odchodzą dwa korytarze. Jeden, idący w dół, kończy się po kilku metrach zawaliskiem, drugi dochodzi do wąskiej 1,5-metrowej studzienki, za którą znajduje się duża sala. Odchodzi z niej wąski korytarzyk prowadzący do pobliskiej sztolni Trzy Kominy[1].
Przyroda
edytujW jaskini brak jest nacieków. Zamieszkują ją nietoperze. Ściany są suche, w studni wejściowej rosną glony, mchy i paprocie[1].
Historia odkryć
edytujJaskinia była znana od dawna. Jej pierwszy opis i plan sporządził B.W. Wołoszyn w 1959 roku. Salę oraz połączenie ze sztolnią Trzy Kominy odkryli grotołazi ze Speleoklubu Świętokrzyskiego w 1997 roku (przekopując 1,5-metrową studzienkę)[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy, [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-04] (pol.).