Jaworek (powiat kłodzki)

wieś w województwie dolnośląskim, powiecie kłodzkim

Jaworek (niem. Urnitz[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Międzylesie.

Jaworek
wieś
Ilustracja
Kościół pw. św. Barbary w Jaworku
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Międzylesie

Wysokość

480–670[2] m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

115[3]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-514[4]

Tablice rejestracyjne

DKL

SIMC

0853748

Położenie na mapie gminy Międzylesie
Mapa konturowa gminy Międzylesie, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Jaworek”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Jaworek”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Jaworek”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Jaworek”
Ziemia50°12′57″N 16°44′12″E/50,215833 16,736667[1]
Strona internetowa
Dom nr 7 w Jaworku

W przeszłości do wsi należały przysiółki:

Obecnie nazwy niestandaryzowane.

Położenie edytuj

Jaworek to wieś łańcuchowa leżąca na granicy Rowu Górnej Nysy i Masywu Śnieżnika, na wysokości około 480–670 m n.p.m.[2]

Podział administracyjny edytuj

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.

Historia edytuj

Jaworek był wzmiankowany pierwszy raz w XV wieku, kiedy to wchodził w skład dóbr wilkanowskich[9]. Pod koniec XVI wieku wieś została kupiona przez magistrat Bystrzycy, na początku XVII wieku została ponownie odsprzedana w prywatne ręce[9]. W 1621 roku chłopi z Jaworka i kilku okolicznych wsi wszczęli bunt, który został stłumiony przez lisowczyków[9]. W roku 1651 właścicielem Jaworka został hrabia Michał Wenzel von Althann; wieś pozostała w posiadaniu jego rodziny do 1945 roku[9]. W XIX wieku były we wsi: trzy młyny wodne, gorzelnia, papiernia i kilka warsztatów tkackich[9]. W 1840 roku w miejscowości były 102 domy[2]. W drugiej połowie XIX wieku z uwagi na malownicze położenie Jaworek stał się letniskiem i popularną miejscowością turystyczną[9]. W 1939 roku we wsi było około 140 miejsc noclegowych, można było także wynająć konia z bryczką i przewodnika[9].

Zabytki edytuj

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest obiekt:

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 45472
  2. a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 120-122. ISBN 83-7005-341-6.
  3. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 386 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  5. M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 49.
  6. Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 4 kwietnia 1950 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości. [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-07-31].
  7. Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 2 kwietnia 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości. [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-07-31].
  8. a b Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 4 kwietnia 1950 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości. [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-07-31].
  9. a b c d e f g Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 337. ISBN 978-83-89188-95-3.
  10. Rejestr zabytków nieruchomych, nr rej.: 1359/WŁ z 10.12.1990.
  11. Adam Bałabuch, Stanisław Chomiak, Marek Korgul, Wiesław Mróz, Stanisław Szupieńko, Sławomir Wiśniewski, Jan Zyzak: Schematyzm Diecezji Świdnickiej. Świdnica: Świdnicka Kuria Biskupia, 2005. ISBN 83-921533-0-8.

Bibliografia edytuj