Jean-José Clément
Jean-José Clément (ur. 6 sierpnia 1932 w Le François na Martynice) – francuski polityk i samorządowiec, od 1980 do 1982 poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji.
Data i miejsce urodzenia |
6 sierpnia 1932 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
polityk, samorządowiec |
Alma Mater | |
Stanowisko |
poseł do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1980–1982) |
Partia |
Życiorys edytuj
Wnuk lekarza i polityka socjalistycznego z Martyniki Homère’a Clément[1]. Absolwent Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu, gdzie poznał Édouarda Balladura, z którym następnie współpracował przez wiele lat[2]. Od 1973 prowadził wraz z bratem rodzinną destylarnię rumu w Le François, którą założył jego dziadek Homère w 1917, odpowiadał w niej za eksport[3].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Zgromadzenia na rzecz Republiki, do 1994 zajmował stanowisko sekretarza narodowego partii. Był radnym Paryża oraz regionu Île-de-France[4], a także delegatem władz Paryża ds. kontaktów z terytoriami zależnymi[5]. W lipcu 1980 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego w miejsce Claude’a Labbé. Przystąpił do Europejskich Progresywnych Demokratów, należał do Komisji ds. Rozwoju i Współpracy. Zrezygnował z mandatu z dniem 15 lutego 1982[6]. Kierował AMEDOM, organizacją zrzeszającą polityków z terenów zamorskich Francji[7].
Przypisy edytuj
- ↑ Elysée en images. fxgpariscaraibe.com, 27 listopada 2008. [dostęp 2021-05-14]. (fr.).
- ↑ Antoine Guiral: Balladur met les patins chez Chirac. liberation.fr, 2 lutego 1995. [dostęp 2021-05-14]. (fr.).
- ↑ L’histoire de la distillerie Clément. laroutedesrhums.com. [dostęp 2021-05-14]. (fr.).
- ↑ Démission d'un secrétaire national du RPR. lesechos.fr, 20 maja 1994. [dostęp 2021-05-14]. (fr.).
- ↑ La préparation des régionales A Paris, M. Alain Juppé présente une liste "rajeunie ". lemonde.fr, 16 lutego 1992. [dostęp 2021-05-14]. (fr.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-05-12].
- ↑ Les Antillo-Guyanais en France hexagonale et le temps politique aujourd’hui. madinin-art.net, 6 marca 2017. [dostęp 2021-05-14]. (fr.).