Jean-Pierre Jeunet

francuski reżyser

Jean-Pierre Jeunet (ur. 3 września 1953 w Roanne) – francuski reżyser, scenarzysta i producent filmowy.

Jean-Pierre Jeunet
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 września 1953
Roanne

Zawód

reżyser, producent filmowy, scenarzysta

Współmałżonek

Liza Sullivan
(od 1997)

Lata aktywności

od 1978

podpis
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Jego wczesne filmy, zwłaszcza stworzone z Markiem Caro toczą się w przyszłości, ale w atmosferze retro, co podkreśla kolorystyka zdjęć[1].

Jeunet obsadza swoje filmy aktorami o niezwykłych twarzach i często używa obiektywów szerokokątnych, aby otrzymać charakterystyczny zniekształcony obraz. Dominique Pinon wystąpił we wszystkich pięciu długometrażowych filmach Jeuneta, a Ron Perlman w Mieście zaginionych dzieci oraz w Obcym: Przebudzenie. Sam reżyser, pytany o cechy charakterystyczne swojego kina, powiedział: Tony są ciepłe, aktorzy mają wyraziste gęby, dialogi pachną Jakiem Prévertem i zawsze pojawia się motyw dzieciństwa[2].

Sukces Miasta zaginionych dzieci spowodował zaproszenie reżysera do pracy nad czwartą częścią Obcego (Obcy: Przebudzenie). Nieprzychylnie przyjęty przez krytykę Obcy IV okazał się sukcesem kasowym i pozwolił Jeunetowi sfinansować następny projekt – Amelię, która została nominowana do Oscara w kilku kategoriach i do nagrody Cezar (w 13 kategoriach – otrzymała 4)[3].

Jeunet miał zekranizować powieść Życie Pi, ale ostatecznie nie doszło to do skutku. Sam powiedział: Poświęciłem dwa lata na projekt Life of Pi, który miałem realizować dla 20th Century Fox, ale już wiadomo, że tego filmu nie zrobię - być może zrealizuje go Ang Lee[4].

Zasiadał w jury konkursu głównego na 52. MFF w Wenecji (1995). Przewodniczył obradom jury sekcji „Cinéfondation” na 51. MFF w Cannes (1998).

Filmografia edytuj

Rok Tytuł Reżyser Scenarzysta Producent
1978 L’évasion (krótkometrażowa animacja zrealizowana wspólnie z Markiem Caro)    
1980 Le manège (krótkometrażówka)    
1981 Bunkier ostatniego strzału (Le bunker de la dernière rafale, krótkometrażówka we współpracy z Markiem Caro)  
1984 Nie ma wytchnienia dla Billy’ego Brakko (Pas de repos pour Billy Brakko, animacja krótkometrażowa)    
1989 Głupstwa (Foutaises, animacja krótkometrażowa)    
1991 Delicatessen (Delicatessen, wspólnie z Markiem Caro)    
1995 Miasto zaginionych dzieci (La cité des enfants perdus, wspólnie z Markiem Caro)    
1997 Obcy: Przebudzenie (IV część serii Obcy)  
2001 Amelia (Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain)    
2004 Bardzo długie zaręczyny (Un long dimanche de fiançailles)      
2009 Bazyl. Człowiek z kulą w głowie (Micmacs à tire-larigot)      
2013 Świat według Spiveta (The Young and Prodigious T.S. Spivet)      
2015 Casanova (TV)  
2016 Deux escargots s’en vont (animacja krótkometrażowa)  
2022 BigBug      

Teledyski edytuj

Rok Tytuł Artysta
1984 „La Fille aux bas nylon” Julien Clerc
1985 „Zoolook” (z Markiem Caro) Jean-Michel Jarre
1987 „Tombé pour la France”
„Hélène” Julien Clerc
1988 „Souvenez-vous de nous” Claudia Phillips
1989 „Cache ta joie”
1991 „L’autre joue” Lio
2017 „Pourvu” Gauvain Sers

Przypisy edytuj

  1. Jean-Pierre Jeunet. AlloCiné. [dostęp 2020-08-02]. (fr.).
  2. Jacek Szczerba (2010-09-10): Kino z puszki na ciastka. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).
  3. Lucia Bozzola: Jean-Pierre Jeunet Biography. AllMovie. [dostęp 2020-08-02].
  4. Paweł T. Felis (2010-09-10): Bez śmiechu nie da się wytrzymać. „Gazeta Wyborcza”. [dostęp 2020-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-02)]. (pol.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj