Jednoczynnikowa analiza wariancji

Jednoczynnikowa analiza wariancjitest statystyczny służący do porównywania średnich w wielu populacjach.

Nazwa metody pochodzi od algorytmu postępowania przy testowaniu układu hipotez. Całkowita wariancja (zmienność wyników) dzielona jest na część pochodzącą z różnic między populacjami (zabiegami) oraz część pochodzącą z różnic między wynikami wewnątrz populacji (błąd losowy).

Założenia edytuj

Wyniki uzyskane metodą analizy wariancji mogą być uznane za prawdziwe, gdy spełnione są następujące założenia:

W przypadku, gdy założenia analizy wariancji nie są spełnione, należy posługiwać się testem Kruskala-Wallisa.

Teoria edytuj

Rozważmy   populacji o rozkładzie normalnym, jednakowej wariancji   i wartości oczekiwanej   gdzie   Z populacji tych losujemy niezależne próby o liczebnościach   na których przeprowadzamy pomiary, otrzymując wartości   dla   Całkowita wielkość próby wynosi  

Układ hipotez jest następujący:

  • Hipoteza zerowa:
     
  • Hipoteza alternatywna:
      nie wszystkie   są sobie równe  

Do weryfikacji powyższej hipotezy obliczamy wartość statystyki   postaci:

 

gdzie:

  •   oznacza średni kwadratowy błąd „zabiegowy”,
  •   oznacza średni kwadratowy błąd losowy,
  •   oznacza średnią arytmetyczną z i-tej próby,
  •   oznacza średnią arytmetyczną ze wszystkich obserwacji ze wszystkich   prób.

Przy założeniu prawdziwości hipotezy zerowej statystyka   ma rozkład F-Snedecora z   stopniami swobody w liczniku i   stopniami swobody w mianowniku.

Obszar krytyczny jest postaci:

 

gdzie   jest wartością krytyczną odczytaną z tablic rozkładu F-Snedecora dla   stopni swobody.

  • Jeżeli obliczona wartość statystyki   należy do obszaru krytycznego   to hipotezę zerową odrzucamy na korzyść hipotezy alternatywnej i wnioskujemy, że badane średnie nie są jednorodne.
  • Jeżeli obliczona wartość statystyki   nie należy do obszaru krytycznego   to nie ma podstaw do odrzucenia hipotezy zerowej i wnioskujemy, że badane średnie są jednorodne.

Przykład edytuj

Fabryka gwoździ zamierza kupić jedną z czterech maszyn do produkcji. Wszystkie maszyny mają podobną cenę. Na podstawie analizy wariancji należy sprawdzić czy istnieje istotna różnica między wydajnościami maszyn. Tabela przedstawia procentowe wydajności uzyskane na poszczególnych maszynach.

Maszyna A Maszyna B Maszyna C Maszyna D
93,95
96,18
90,59
87,86
93,00
93,28
93,50
96,66
92,33
95,71
93,20
97,96
90,96
90,52
95,59
96,07
92,13
95,24
94,10
93,12
90,01
94,22
90,91
93,12
90,70
93,85
93,18
92,98
92,88
91,24
90,41
91,79
93,14
91,03
95,12
93,38
89,73
94,98
95,61
92,61
95,73
91,17
91,53
90,45
93,35
91,12
93,41
93,15
94,02
93,94
90,89
92,53
92,83
94,43
89,8
93,20
94,77
96,11
91,97
96,43
92,93
95,13
94,70
97,08
94,50
96,42
94,96
91,88
95,93
94,75
90,85
93,96
93,07
100,82
94,54
95,75

Wyniki dla każdej z maszyn należy traktować jak inną populację.
W zadaniu r = 4, a każde próba ni ma wielkość 19. Łączna wartość próby n wynosi zatem 76.

Dla danych z tabeli:

 
 

Wartość emipryczna statystyki F wynosi 4,99

Liczba stopni swobody licznika wynosi 3, natomiast liczba stopni swobody mianownika wynosi 72.

Dla rozkładu F-Snedecora(3,72) wartość krytyczna na poziomie istotności α = 0,05 wynosi 2,732[1]. Obliczona wartość empiryczna statystyki testowej odpowiada  -wartości równej  

Należy zatem odrzucić hipotezę zerową (wydajność maszyn jest taka sama) na rzecz hipotezy alternatywnej (jedna z maszyn ma statystycznie różną wydajność od pozostałych).

Dalsza analiza edytuj

Analiza wariancji daje informację tylko o tym czy między populacjami występują istotne statystycznie różnice. Nie mówi ona, które populacje różnią się między sobą. Dla przykładu, na podstawie przeprowadzonego testu można powiedzieć, że między wydajnościami maszyn występują różnice, przeprowadzając badanie za pomocą jednoczynnikowej analizy wariancji nie wiadomo jednak, które maszyny mają tę samą wydajność, a które różnią się między sobą. Odpowiedź na te pytanie można uzyskać stosując dodatkowe testy, zwane testami porównań wielokrotnych (tzw. post-hoc) – przykłady takich algorytmów stanowią test Tukeya lub test NIR.

Test NIR

Test ten ma na celu wyznaczenie tzw. najmniejszych istotnych różnic dla każdej pary   oraz   (dla   oraz  ) – wyznaczenie te odbywa się w oparciu o wzór ogólny o postaci:

 

gdzie:   stanowi wartość odczytaną z tablic rozkładu t-Studenta o   stopniach swobody.

Mając na uwadze powyższe przyjmuje się, że jeśli prawdziwa jest nierówność   wartości   oraz   różnią się istotnie pomiędzy sobą[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Siegmund Brandt, Lech Szymanowski: Analiza danych. Metody statystyczne i obliczeniowe. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12425-3.